Bakkie leut

Pap doet de deur al open als ik nog bezig ben mijn fiets op slot te zetten tegen de boom.
‘Hoi pap’.
Zus staat op van de bank en legt haar zware shaggie in de asbak.
Ik krijg een knuffel.
Een zussendezussenknuffel.

‘Ik wassuh aan ’t zuigen’.
De nieuwe stofzuiger staat midden in de woonkamer, als stille getuige.
Ook pap krijgt een zoen.
‘Hoe gaat het pap?’
Hij wiegt heen en weer.
‘Buikpijn’.

‘Sorry maar ik zag je berichtjes pas gisteravond laat in de trein’.
Er schijnt een 1 of andere stilzwijgende afspraak te bestaan dat ik de smessen die zus stuurt over de vorderingen van haar treinreis doorbel naar mijn ouders.
Ze zou om 17:53 stipt aankomen
(Sms 1, 15:20).
Maar daarna was er nog een aanrijding (sms 2, 16:57).

‘Hoe was het in het ziekenhuis van de week?’
Binnenkort krijgt ze een uitnodiging voor de allergie test , begrijp ik even later.
Bij mijn weten hadden ze die inmiddels allang al gedaan.
‘Nou, dan maar hopen dat E. dan toevallig kan hè?’
E. is een buurman die tegenwoordig met haar meegaat naar het ziekenhuis.
Dat wil zeggen, als hij kan.
‘Hij schildert stenen wit op kamp Westerbork’.

‘En moet nog keer bloed prikken’.
Ze wordt een beetje boos en kan niet goed uit haar woorden komen als ze me probeert uit te leggen dat ze dat laatst al gedaan heeft, maar nog steeds geen uitslag heeft gekregen.
‘De huisarts toch wel?’, probeer ik.
Ze schudt driftig haar hoofd en kijkt me met grote ogen aan alsof ik het mijn schuld is.
‘NEE….NEE!
Ik denk wel eens, ik ben proefkonijn’.
Pap is er opeens weer helemaal bij.
‘Ja, dat denk ik ook wel eens’.

‘Waar is mama?’
Pap verstaat me niet.
‘Boodschap doen’ zegt zus.
‘Al uur weg’.
Ja, mam neemt het er natuurlijk even van.
Gelijk heeft ze.

Pap gaat naar het toilet.
‘Ik heb eenneh vouwfiets’ zegt zus, als ik een stuk van de banketstaaf die ik voor de gezelligheid mee heb gebracht voor haar af snij in de keuken.
Pap ook een piepklein stukje.
Met warme melk.
‘Eenneh zwarte. Metteh briefbus voorop’.
‘Een mandje bedoel je?’
‘NEE. Eenneh BRIEFBUS zeg ik!’
Ik kijk ondertussen nergens meer van op.
‘Heeft X voor me gemaakt’.
X is een kunstenaar die in een botenhuis woont, begrijp ik even later.
‘Heel groot’.
‘Komt ‘ie mee met kerst?’
Ze bloost er bijna van.
‘Niet uit de oven?’
Ze kijkt me misprijzend aan alvorens ze een flinke hap neemt van de koude staaf.

‘Weet je. Misschien, ik kan straks niet lopen. Niet dansen. Geen…’, zegt zus als haar mond eindelijk leeg is.
Ik schiet in de lach om haar directheid.
‘Wat zeg je?’
Pap is er weer even bij hoor.
Zus antwoord niet.
‘Waar blijft je moeder toch?’

Er valt een stilte.
Waarin we het zo te zien dus niet ook even over mij gaan hebben.

‘Ga je vrijdag al weer weg?’ vraag ik uiteindelijk.
‘Ja. Moet naar Hans Sanders.
Nieuwe billen.
1 voor dag,1 voor nacht’.
Is aanbieding.
Zondag voorbij’.
Ik knik begrijpend.
‘Een rode’.
‘Ja leuk, zal je goed staan’.

‘Het is niet goed voor je rug hoor’.
O.
Gaan we het toch nog even over mij hebben?
‘Wat pap?’
‘Nou, voor Kylian.
Dat staan.
Hij had zo’n pijn in zijn rug van de week’.
‘Ik ook’, zegt zus.
‘Kyl heeft een lichte scoliose’, antwoord ik.
‘Ik ook’ antwoord zus.

Ha, daar is mam.
‘Wat ben je laat!’ zegt pap
‘Hoi mam’ zeg ik.
‘Ik blijf niet lang hoor, ik ben hier al even’.
Ze trekt haar jas uit.
Ik geef haar een zoen.
‘Vanavond nachtdienst.
Ik ga straks maar proberen wat slapen’.
Dat ik werkelijk geen flauw idee hoe ik de komende nacht een beetje redelijk moet gaan doorkomen zeg ik maar niet.
Het is er maar 1 gelukkig.

Maandag was ik zo ellendig uit mijn werk gekomen dat ik – hondsmoe, kotsmisselijk en met een drukkende hoofdpijn- gewoon niets anders kon doen dan languit op de bank en wachten tot Rem om zeven uur thuis kwam om de bloemkool te maken.
Vrijdag heb ik een date met Spruitje.
Tien voor tien.

‘Misschien kunnen we morgenavond nog wat afspreken?
Kom je met de fiets naar mij?’
Ik kijk zus verwachtingsvol aan.
‘Ik ga morgen lappen’, antwoord ze.
O ja.
Tuurlijk.
Fijn.
‘Maar morgenavond toch niet?’
Ze staat op.
‘We zien wel oké?’
-Knuffeldeknuffelzus-

dag pap
dag mam
dag zus

Tot ziens?