Vorige week:
‘Mam, Roel, Jens en ik kunnen misschien samen een appartement huren’. ‘Hey wat leuk Kyl, vertel’. -Van de namen Roel en Jens wordt ik alleen al blij!-
Enthousiast vertelt mijn zoon over de slaapkamers, de badkamer, de vierkante meters en het dakterras. ‘En echt op een perfecte locatie!’
Gelukkig heb ik vorig jaar de idiote gedachte dat hij mij dan in de steek zou laten uit z’n hoofd kunnen praten. ‘Ben jij gek, ik red me wel hoor. Ik wil niets liever dan dat jij op jezelf gaat’. ‘Dus ehh..eigenlijk wil je me gewoon weghebben?’ Misschien was ik toch een pietsje te enthousiast geweest in mijn betoog. ‘Nee natuurlijk niet Kyl. Maar het wordt gewoon tijd dat je iets gaat zoeken. Dat is toch gewoon gezond? Je bent 23!’
Enfin. Van de week waren de heren dus gaan kijken. ‘En nu afwachten Mam’.
Tja. Zo gaan de dingen. Niets blijft altijd hetzelfde. Kater Bram die steeds slechter gaat. -Nog een paar weken? Een paar maandjes misschien?- Mijn kind dat binnenkort zal gaan uitvliegen.
Ja. De wind waait zachtjes verandering in huize L.
Beaunino 