Mijn toespraak voor mam

Lieve mam,

Weet je nog?

Van vroeger?

Travaille?

Van Schildpad Henkie, de Klaviertjes vier en mijn indianentent?

Weet je nog?

Dat er ‘zeven rovers waren’?’
En hoe de laatste heette?

Van Purdy.
In de hoek op de tv.
Onze tranen bij Black Beauty in zwart wit.
En van onze slappe lach
door jouw Sjors en Sjimmie moppen.

Weet je nog

Van Poerek

En Porrek?

Van de kippen

En het strand

Van dat gedoe met de auto altijd.

En van die mooie lange warme zomervakantie in ’76?

Odoorn?

Van mijn liefdesverdriet?

Mam?
Weet je nog?
Van Fenna.

Van pap?

Hoe vaak heb ik je dat niet gevraagd de afgelopen periode.
En jij zei dan: ja hoor kind, natuurlijk weet ik dat nog.
En nee, natuurlijk waren het niet alleen maar mooie momenten vroeger.

Natuurlijk was er ook verdriet. Soms strijd in huis.
Ik leek wat karakter betreft erg veel op pap.
En jij en Fen waren onze twee bemiddelaars.

Mam, er valt zoveel te vertellen over jou.
Je was zo’n lieve moeder, schoonmoeder en oma.
Zorgzaam. Mild. Liefdevol.
Jij was degene die ’s nachts bij me was toen ik weeën had en het bed van de thuiszorg op blokken zette.
En jij was degene die altijd op Kylian paste zodat ik kon blijven werken.

Waar het mij aan geduld of tijd voor Kylian ontbrak daar was jij.
Sneeuwpoppen maken, hotelletje spelen, voorlezen, kaarten frutselen.
Je fantasie kende geen grenzen.
En als Aelon kwam logeren deed je hetzelfde met hem.

Wat vonden de jongens het toch altijd fijn op de camping bij jullie. Ze bewaren daar voor altijd hele mooie herinneringen aan. Dank je wel daarvoor.

Mam,
Ik heb zoveel mooie woorden voor je, zoveel mooie herinneringen.

Je wist dat ik deze herinneringen aan vroeger opschreef en op mijn blog plaatste.
Soms las ik deze stukjes aan je voor, net zoals ik bij pap had gedaan.
Ik kon nog dingen verifiëren.
Klopt het zo?

Je wist ook dat ik vaak over ons dagelijks leven schreef. Over jou.
Je begreep dat dat me hielp in deze moeilijke tijden. Ik heb je beloofd dat altijd op respectvolle wijze te zullen doen.
En ook zal blijven doen.
.
Net zoals ik over pap en Fenna zal blijven schrijven.
Want dan houd ik de herinneringen aan jullie toch een klein beetje levend.
Ook voor Kylian en Aelon.
En dan zullen er misschien weer andere mensen zijn die zullen zeggen: ‘Ja, dat weet ik toch van je Nar? Ik weet toch waar jij vandaan komt?’

We hebben samen op je verjaardag dit grote afscheid besproken.
Op het terras bij Havenrijk.
Jij achter je sherry’tje, ik met een rosé.

Je vond zo’n fotoserie die een beetje je levensverhaal verteld wel mooi zei je.
Net als bij Fen.
De kist moest ook maar Spaans groen zijn, en ja, ik mocht deze grappige verhaspeling van jou gerust gebruiken in de toespraak.
Ik liet je een liedje van Barbara Streisand op mijn telefoon horen en vertelde je waar het over ging.
‘Ja, dat is een mooi tekst’ zei je.
‘We moeten de vervelende herinneringen vergeten, en de mooie momenten moeten we koesteren’.

Dat we de Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List voor jou zouden laten horen hadden we vorig jaar al afgesproken toen we de muziek voor pap uitzochten.
Ik ken geen lied wat jou en pap meer op het lijf geschreven is.
Pap de zon. Jij de maan.
En Fenna is natuurlijk de allermooiste ster.

Zaterdag zat ik nog bij jou mam. In de mooie tuin van de Schelp waar je nog twee hele fijne maanden hebt gehad.
Lidy was s middags ook geweest. Rem en Kyl gingen na het eten weg.

Je sherry-tje stond voor je.
Onaangeroerd.
In je beker zat nog een klein laagje Nutridrink.
‘Laat toch staan mam’.
‘Nee’, zei je toen.
‘Dat moet op’.

En ook van je sherry moest nog gedronken worden.
Het werd wat kouder.
Je wilde zo wel naar het afdakje zei je.
Om daar te roken onder het kacheltje.
Maar ik zag hoe moe je was.
Je was af.
‘Mam, je hóéft niet naar je afdakje hoor’ zei ik.
Waarom ga je niet lekker naar bed?’
Ik begon een beetje te huilen.
En toen gaf je eindelijk aan je ziekte toe.
‘Zal ik morgen als ik op de begraafplaats ben maar aan pap vragen of hij je komt halen?’
‘Ja’, zei je.
‘Doe dat maar kind’.
En je droogde mijn tranen.

Dag mam, ik heb het je al gezegd vorige week, maar nu zeg ik het nog eens:
De bent de sterkste en liefste vrouw die ik ken, ik ben er heel erg trots op en dankbaar voor dat jij mijn moeder was.
Ik heb diep respect voor je.

Ga nou maar snel naar pap, Fenna en alle andere lieve mensen die op je wachten.
Vast met een borreltje.

Ga nou maar mam.
Je bent klaar, het is af
en je hebt een 10!
Een van de heel veel lieve berichtjes. Deze is van Gerrie en Pieter.