Komende week ga ik iets doen waarvan ik nooit gedacht had dat ik zoiets ooit zou gaan doen.
Komende week ga ik iets doen waarvan ik inmiddels alweer bijna twee jaar geleden heb gezworen het te gaan doen, als ik het ooit eerst maar weer gewoon eens zou kùnnen doen.
Nee.
Ik ga niet parachute springen.
Of de Mont Ventoux beklimmen.
Komende week ga ik iets doen waar ik nu alweer bijna twee jaar geleden voor vreesde het nooit meer te kunnen doen, zonder bankjes onderweg, op een ‘normaal’ tempo en zonder pijn.
Het is nu zover.
Ja, Ìk werd gelukkig ‘beter’.
Het was geen reuma.
-Geen èchte reuma tenminste, als ze RA wel noemen. Ik heb poly artrose, waarvan je gewrichten ook van tijd tot tijd ontstoken kunnen raken-.
Maar sommige mensen worden nooit meer beter.
Sommige mensen moeten de rest van hun leven gewoon dealen met die vreselijke pijn die gewrichtsontstekingen je kunnen geven.
Ook kinderen!
Hèlse pijnen.
Die alleen maar iets dragelijk worden door het dagelijks slikken van zware medicijnen.
Nee.
Het spijt me:
De Ventoux kan ik niet beklimmen.
Noch zal ik uw waardering kunnen oogsten met een ander hoogstaand sportief staaltje.
Voor mij word het ‘slechts’ een wandeling door wat straten in mijn buurt.
Met zo’n groen busje, weet u wel?
En u wilt niet weten hoe blij en dankbaar ik ben dat ik dat gewoon weer kan!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het Reumafonds kan dankzij het collectegeld werken aan een beter leven voor mensen met reuma. In Nederland hebben bijna 2 miljoen mensen een reumatische aandoening. Genezing is nog steeds niet mogelijk.
Help mee!
Beaunino schrijft 
Plaats een reactie