‘K ook

‘Mam, jullie doen het al jaren verkeerd’.
Het is vrijdag.
Rem is net uit zijn werk en zit met Kyl gezellig aan tafel als ik met de paar boodschappen binnen kom, die ik direct even uit mijn werk had gehaald.

‘Een wijntje schat?’
Ik schuif gezellig aan.
Rem heeft het kacheltje gerepareerd zie ik. De vlammetjes branden gezellig.

‘Vertel, wat doen we verkeerd Kyl?’
Ik leg mijn voeten op de warme stoel van Rem die in de keuken de boodschappen uit staat te pakken.

‘Nou, zeg eens eerlijk, hoe kook jij spruitjes?’
Ik vertel dat ik eerst de kontjes er af haal, dan de schilletjes, en dat ik ze dan kook.
Rem vult vanachter de bar mijn tekst aan:
‘En als ze koken giet ik ze af en breng ik ze opnieuw aan de kook’.
Dat laatste doe ik dan weer nooit.
Ik ben meer van het scheutje melk.

‘Fout!’
Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden.
‘Je moet ze eerst ciseleren’
We kijken hem vragend aan.
‘Even een kruisje erin maken aan de onderkant’.
O.

Terwijl ik op zijn verzoek vervolgens nog midden in mijn verhaal ben over hoe ik mijn broccoli kook, schudt Kylian al meewarend over zoveel domheid zijn hoofd.
‘Broccoli moet je B-l-a-n-c-h-e-r-e-n mam’.
We kijken hem aan.
‘Je weet wel, na het koken even in ijswater dompelen.
O.
‘Dan krijg blijft je broccoli lekker ‘el dente’.
Ow.

‘En hoe plisseer je tomaten?’
Dat weet ik toevallig.
‘Nee mam, geen vijf minuten, een minuut is genoeg’.
O.

‘Ik ga zo prei-schotel maken.
Kom je me even helpen?’
Hij is al bij de trap.
‘Kan niet, ik moet nog even …’
Ow.

‘Denk je eraan dat ik maandag mijn overhemd weer aan moet’, vraagt hij halverwege de trap.
O.
‘En kunnen we straks een beetje op tijd eten?’

Druk, druk, druk is-tie,
onze hotelmanager in de dop.

Rem en ik zuchten tegelijk.
Nog drie jaar.

En nu al af en toe zo’n ontzettende zin om hem te flamberen.

(Met dank aan Ingrid (blogs’) voor de ‘Ow’s’)