De hulp en de schrijfcursus

Gister had ik voor de eerste keer mijn schrijfcursus.

Een lange dag dus, want ’s morgens om half zeven zat ik al in de trein. Na het werk ben ik twee uurtjes naar de Bijenkorf gegaan en heb ik daar wat gegeten.

De cursus duurde van 19:00 tot 22:00 uur.
De groep bestaat uit tien cursisten. Aardige mensen hoor, maar ik voelde me wel een beetje de domoor van het stel. De een had namelijk literatuur gestudeerd, de ander criminologie, weer een ander sprak vloeiend Chinees en Japans en had op een ministerie gewerkt, of was voorlichter van een bank. Er was een huisvrouw bij, maar ik durf er donder op te zeggen dat zij ook heeft gestudeerd.

De lerares was erg aardig en kon boeiend vertellen. Na de theorieles was het tijd om e.e.a. in de praktijk te brengen in teams van twee. Dat viel echt niet mee voor me. Ik heb al niet veel fantasie, maar een plot verzinnen binnen vijf minuten is voor mij helemaal geen doen.
Zeker niet met de afleiding van mensen om me heen, en daarbij nog het gevoel dat ik iets moest presteren.
En nu moet er ineens een extern of intern conflict in mijn verhaal komen. Er moet een impliciete bewering in zitten en een onontkoombaar eind.
Dat kan ik helemaal niet.
Meestal doe ik maar wat.
-Misschien ook de reden waarom mijn ‘Inez’ verhaaltjes zo flauw zijn-.

Om half twaalf was ik pas thuis.
Ik viel na een wijntje als een blok in slaap.

Vanmorgen werd ik heel laat wakker. Snel maar een broodje naar binnen geschrokt, koffie naar binnen gegoten en als een idioot in huis aan de slag gegaan want Yvon kwam vanmiddag langs.
‘Yvon, de hulp van je moeder?’ hoor ik u nu vragen.
Juist!

Yvon had namelijk een blog of wat terug gelezen dat ik toch op zoek ging naar een hulp, en had me een lief berichtje gestuurd dat ze ons huisje er best eens in de twee à drie weken erbij kon hebben. En vanmiddag hebben we samen tot eind maart wat data gepland en de bijzonderheden doorgenomen.
Ik ben nu al blij met haar, en ze heeft nog niet eens wat gedaan.

En nu lig ik dus op de bank te staren naar het opgegeven huiswerk, probeer ik wat wijs te worden uit mijn eigen aantekeningen en zoek ik naar nieuws waar ik mijn verhaaltje kan baseren.

  
De deadline is zondag 24:00 uur.
Het zweet breekt me nu al uit want ik voel me leeg, en bij geen enkel bericht krijg ik inspiratie.
Maar ik ga mijn best doen hoor mensen.
Dat toch zeer zeker wèl!