Er worden weer wat kaarsen afgebrand hoor in huize L deze weken. Eerst vandaag, Zus haar geboortedag, morgen Allerzielen en dan, over twee weken ‘doen’ we nog even Zus haar sterfdag.
-Nou ja laat dat ‘we’ maar weg-
Natuurlijk is het grote verdriet wel afgezwakt. Wel is het altijd bij me, in me. Naast mijn grote verdriet was er voorheen ook veel woede. Het lukt me wel iets beter om wat beter te begrijpen dat ze ziek was. Depressief was. Niet alleen met mijn hoofd maar ook met mijn hart. Nou ja, dat probeer ik. Inmiddels lukt het mij wel om vaker terug te denken aan de gelukkige jaren, aan haar vele talenten, haar creativiteit en haar humor dan aan haar egoïstische gedragingen, woede-uitbarstingen en frustraties, veroorzaakt door gebruik van cocaïne/ speed en een eerder groot herseninfarct. Ze was al jaren niet zichzelf. Ik wil haar gewoon herdenken zoals ze was in de jaren waar ze nog lachend op de foto staat. De akelige momenten wil ik liefst vergeten.
Waar ik nog steeds af en toe erg verdrietig om kan zijn is dat ik nooit meer met haar heb kunnen praten, en dat we geen afscheid hebben kunnen nemen. Geen ‘het spijt me’ en ‘het is je vergeven’, geen ‘het is goed tussen ons’ en ‘ik hou altijd van jou, no matter what you do of ooit gedaan hebt’ meer kunnen zeggen is afschuwelijk. Het blijft een open eind.
Nadat we na het overlijden van mijn vader met onze moeder in april 2014 op vakantie waren geweest heeft ze de volgende woorden geschreven die ik in november datzelfde jaar tegenkwam na haar overlijden: ‘Mijn zusje begrijpt me gewoon niet en zal mij nooit begrijpen’. Ik weet niet meer of ik hier ooit over heb geblogd. Het heeft me destijds namelijk zo ontzettend diep gekrenkt, zo ontzettend veel verdriet gedaan en zo boos gemaakt. Ik zat potdorie toen echt midden in de ellende van haar huis opleveren, haar spullen uitzoeken, de crematie koud achter de rug.
Maar goed, -zenn- ik herinner me dus liever de jaren zoals ze was voor haar zesentwintigste, voor ze naar Midwolde en daarna Winschoten verhuisde:
Talentvol. Creatief. Behulpzaam. Geweldig gevoel voor humor, verbaal begaafd, intelligent, rationeel, praktisch, analytisch, nuchter, fantasierijk, scherpzinnig, sterk, mooi, en zorgzaam.
Ja, dat was ze.
Wat is er GVD toch gebeurd?
Misschien had ze wel gewoon gelijk met haar woorden. Ik begrijp er namelijk inderdaad eigenlijk nog steeds geen zak van om heel eerlijk te zijn.
Van dit alles.
En van haar.
Beaunino schrijft 
Plaats een reactie