Ik zal het nooit begrijpen..

Geplaatst in Geen categorie door

Er worden weer wat kaarsen afgebrand hoor in huize L deze weken. Eerst vandaag, Zus haar geboortedag, morgen Allerzielen en dan, over twee weken ‘doen’ we nog even Zus haar sterfdag.

-Nou ja laat dat ‘we’ maar weg-

Natuurlijk is het grote verdriet wel afgezwakt. Wel is het altijd bij me, in me. Naast mijn grote verdriet was er voorheen ook veel woede. Het lukt me wel iets beter om wat beter te begrijpen dat ze ziek was. Depressief was. Niet alleen met mijn hoofd maar ook met mijn hart. Nou ja, dat probeer ik. Inmiddels lukt het mij wel om vaker terug te denken aan de gelukkige jaren, aan haar vele talenten, haar creativiteit en haar humor dan aan haar egoïstische gedragingen, woede-uitbarstingen en frustraties, veroorzaakt door gebruik van cocaïne/ speed en een eerder groot herseninfarct. Ze was al jaren niet zichzelf. Ik wil haar gewoon herdenken zoals ze was in de jaren waar ze nog lachend op de foto staat. De akelige momenten wil ik liefst vergeten.

Waar ik nog steeds af en toe erg verdrietig om kan zijn is dat ik nooit meer met haar heb kunnen praten, en dat we geen afscheid hebben kunnen nemen. Geen ‘het spijt me’ en ‘het is je vergeven’, geen ‘het is goed tussen ons’ en ‘ik hou altijd van jou, no matter what you do of ooit gedaan hebt’ meer kunnen zeggen is afschuwelijk. Het blijft een open eind.

Nadat we na het overlijden van mijn vader met onze moeder in april 2014 op vakantie waren geweest heeft ze de volgende woorden geschreven die ik in november datzelfde jaar tegenkwam na haar overlijden: ‘Mijn zusje begrijpt me gewoon niet en zal mij nooit begrijpen’. Ik weet niet meer of ik hier ooit over heb geblogd. Het heeft me destijds namelijk zo ontzettend diep gekrenkt, zo ontzettend veel verdriet gedaan en zo boos gemaakt. Ik zat potdorie toen echt midden in de ellende van haar huis opleveren, haar spullen uitzoeken, de crematie koud achter de rug.

Maar goed, -zenn- ik herinner me dus liever de jaren zoals ze was voor haar zesentwintigste, voor ze naar Midwolde en daarna Winschoten verhuisde:

Talentvol. Creatief. Behulpzaam. Geweldig gevoel voor humor, verbaal begaafd, intelligent, rationeel, praktisch, analytisch, nuchter, fantasierijk, scherpzinnig, sterk, mooi, en zorgzaam.

Ja, dat was ze.

Wat is er GVD toch gebeurd?

Misschien had ze wel gewoon gelijk met haar woorden. Ik begrijp er namelijk inderdaad eigenlijk nog steeds geen zak van om heel eerlijk te zijn.

Van dit alles.

En van haar.

27 gedachtes over “Ik zal het nooit begrijpen..”

  3. Met het risico te typen wat ik beter niet zou doen. Maar ik zou zeggen: laat het los en laat het wegwaaien in de herfstwind… hoe moeilijk ook. De antwoorden zouden waarschijnlijk ook bij leven niet gekomen zijn, laat staan als iemand er niet meer is.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ooh… wat begrijp ik je dáár goed in. En wat begrijp ik goed dat je op je ziel getrapt was toen je die woorden las. Zonder nu meteen mijn sores over je uit te strooien krijg je bij een dementie patiënt zeker vergelijkbare “klappen” die hard aankomen. Het lukt mij ook nog vaak niet te relativeren en te zien dat Henk , net als jouw zus, niet altijd zó gedacht zullen hebben. Je zus moet dit geschreven hebben op een moment dat ze weer eens niet zichzelf was en slachtoffer van haar ziekte was. Waarschijnlijk was ze het allang zelf weer vergeten dát ze het ooit gedacht heeft. Net als jij ook( onder druk van de omstandigheden) je momenten gehad moet hebben dat je haar gruwelijk verwenste ( en dat nog wel met een gezond hoofd) Ik herken het zo. Ik heb nog wél veelvuldig kunnen zeggen dat ik van hem hield en soms over de schreef ging uit onmacht en oververmoeidheid, maar vraag me nog altijd af of dat ook binnengekomen is. Tob er dus niet teveel over dat je het níet meer hebt kunnen zeggen. Ze moet het , net als Henk wél gevoeld hebben. Lichaamstaal zegt uiteindelijk vaak meer dan woorden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  6. En ondanks al dat niet (en misschien ook wel nooit zullen) begrijpen en alle emoties die daarbij horen, voel ik de liefde tussen jou en je zus… en soms is liefde genoeg om daarmee verder te kunnen, omdat het allemaal onderdeel uitmaakt van wie jij nu bent… xx

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Ja, volgens mij ben jij nog steeds heel erg boos op je zus. En dat snap ik helemaal. Maar laat die boosheid of los, of ga er mee aan de slag. Alleen jij kan die keuze maken. Nu zit tie alleen maar in de weg heb ik het idee. Sterkte.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Nee toch niet, hoe kun je boos zijn op iemand die zo ziek is? Eerder boos op de situatie. Boos om gedragingen veroorzaakt door die ziekte.

      Niet alles valt op te lossen door ermee aan de slag te gaan. Sommige dingen heb je gewoon te aanvaarden zoals ze zijn, of je ze nu wel of niet begrijpt.
      Als het mij echt in de weg had gezeten dat ik daardoor niet kan functioneren of niet gelukkig kon zijn, dan had ik zeker hulp gezocht.
      Maar af en toe erbij stil staan hoort erbij. Evenals verdriet hebben om het geen afscheid kunnen nemen. De wat moeilijker emoties kun je ook gewoon accepteren. Aanvaarden dat ze er zijn. Ze uiten. Erover schrijven. Je hoeft er niet altijd iets meer mee.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  10. Loslaten kan pas, als je het een plekje hebt gegeven. Ik heb afgelopen week een familieopstelling gedaan en dat was zo helend! Op zielsniveau contact maken met je zus (of ouders) kan je rust en ruimte geven. Je zal dan begrijpen waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. 💝

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Misschien heeft ze de woorden geschreven toen ze slecht in haar vel zat. Of omdat ze boos of je was, of in een opwelling.
    Als ze wist hoeveel verdriet ze jou hier mee zou doen, had ze de woorden vast niet opgeschreven.
    Voor je eigen rust is het beter om het achter je te laten, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan…
    Lieve groet ♥

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. Vragen en antwoorden, we willen ze allemaal heel graag hebben, zeker van hen die heen zijn gegaan. Hier speelt dat nu ook. Met jou ga ik delen dat de moeder van Liefste ook zelf uit het leven is gestapt, en vragen zijn er, gezien zij het gedaan heeft op zijn verjaardag ook nog… 27 nov. is de datum. het waarom? Weet niemand, vragen… vragen en nog eens vragen, op zoek naar de antwoorden. Helaas, ze komen niet, en ze zullen denk ik ook nooit komen.

    Wat jouw zus geschreven heeft, kan een opwelling zijn geweest, staat hier ook al boven, loslaten is de sleutel, maar ik weet inmiddels als geen ander hoe lastig dat kan zijn, en is! Ik wens jou heel veel sterkte in deze tijd, en een virtuele knuffel van mij.

    ❤

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  14. Pingback: Gesprek met een medium | Beaunino

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s