Vorige week:
‘Mam, Roel, Jens en ik kunnen misschien samen een appartement huren’. ‘Hey wat leuk Kyl, vertel’. -Van de namen Roel en Jens wordt ik alleen al blij!-
Enthousiast vertelt mijn zoon over de slaapkamers, de badkamer, de vierkante meters en het dakterras. ‘En echt op een perfecte locatie!’
Gelukkig heb ik vorig jaar de idiote gedachte dat hij mij dan in de steek zou laten uit z’n hoofd kunnen praten. ‘Ben jij gek, ik red me wel hoor. Ik wil niets liever dan dat jij op jezelf gaat’. ‘Dus ehh..eigenlijk wil je me gewoon weghebben?’ Misschien was ik toch een pietsje te enthousiast geweest in mijn betoog. ‘Nee natuurlijk niet Kyl. Maar het wordt gewoon tijd dat je iets gaat zoeken. Dat is toch gewoon gezond? Je bent 23!’
Enfin. Van de week waren de heren dus gaan kijken. ‘En nu afwachten Mam’.
Tja. Zo gaan de dingen. Niets blijft altijd hetzelfde. Kater Bram die steeds slechter gaat. -Nog een paar weken? Een paar maandjes misschien?- Mijn kind dat binnenkort zal gaan uitvliegen.
Ja. De wind waait zachtjes verandering in huize L.
Beaunino 
Steeds een dubbel gevoel, zo’n zoon die alleen gaat wonen. Hebben wij ook twee keer meegemaakt. Maar het is zoals je zegt de normale gang van zaken, zo hoort het!
LikeLike
Een aantal jaren geleden was het plots een stuk stiller in huis. Alleen de jongste woonde nog thuis. Op één en dezelfde dag vertrok mijn dochter voor een studie-jaar de Verenigde Staten en mijn oudste zoon omdat hij op kamers ging wonen in Breda. Inmiddels woont mijn dochter samen met haar vriend in Den Bosch en woont en werkt mijn zoon, inmiddels afgestudeerd, in Engeland. Hem hebben we nu meer dan een jaar niet gezien. Vorig jaar zomer heeft hij zijn verjaardag hier gevierd. Dit jaar zou hij in het voorjaar komen, maar daar kwam Corona tussen door. Als hij hier heen zou komen zou hij twee weken in quarantaine moeten en terug in Engeland weer twee weken. Dan blijft er weinig van je vakantie over. Vooralsnog zitten ze, waar hij woont, in de hoogste alarmfase. Alles zit dicht en hij mag 1x per week naar de supermarkt. Dit is niet fijn maar toch hoort ook dit er bij.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig zijn ze zelf gezond. Het is maar tijdelijk Bert, hoe verdrietig ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies, we skypen regelmatig en dat is goed. Hij heeft er, minder last van dan wij lijkt ‘t.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ook een heel gezonde ontwikkeling😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker weten! Ook voor jullie komt alles op z’n pootjes terecht!
LikeGeliked door 1 persoon
Het is de normale gang van zaken, maar toch … En zeker als je, zoals wij, maar één kind hebt. Hij was 18 toen hij in Nederland ging studeren (op 80 km van huis) en dus ook in Nederland op kamers ging. En hij was nog zo’n kind, was daar eigenlijk helemaal niet aan toe. Oh, wat heb ik tranen gelaten toen! Gelukkig kwam hij wel elk weekend naar huis. En na zijn studie is hij tot zijn 30ste thuis blijven wonen. Hij is pas vertrokken nadat hij en zijn vriendin in hun eigen huis konden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja achttien is wel jong dan nog hé, zeker als je dat ook zo voelt. Ik heb Kylian voor vier maanden naar Australië laten gaan toen hij nog 19 was… ging prima (geloof ik;) Ze leren daar zoveel van.
LikeGeliked door 2 people
Ja, dat laatste in ieder geval.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, je bent me voor, ben ook een blogje aan het schrijven over laatste vogel die binnenkort uitvliegt. Het is heerlijk om te zien dat ze hun plan kunnen trekken en op eigen benen willen staan, maar als moeder (ik spreek alleen voor mezelf) blijft het een dubbel gevoel, helemaal ok en toch, het blijven mijn “kindjes” en liefst houd ik ze allemaal bij… 😊😊😊
LikeGeliked door 2 people
We zijn maar gezegend. Het is pas erg voor de mensen wiens kinderen nooit zelfstandig zullen kunnen wonen. Maar net wat je zegt…
LikeGeliked door 1 persoon
Waar de wind veranderingen waait, zo mooi gezegd, zo een prachtige zin, maar met zoveel inhoud.
Hier nog een kind thuis, bijna 24, de jongste is al uitgevlogen, de twee anderen beginnen ook al oud te worden en vlogen in een andere tijd uit. Elke verandering, geeft wat, maar neemt ook wat, met een donker gegeven, de tijd tikt door, we worden oud. Wens je een gezellig weekend!
LikeGeliked door 1 persoon
Idem Trudy, fijn weekend!
LikeLike
Klopt, het is de normale gang van zaken, helaas is het ook normaal dat je ( zeker als alleenstaande ouder) , toch erg aan moet wennen. Jongens zijn meestal wat later met op zich zelf gaan wonen dan meisjes. Maar zolang hij een beetje in de buurt blijft is het allemaal wat makkelijker dan wanneer ze naar het buitenland verhuizen.
LikeLike
Positief denken, wan wie als kind zijn thuis verlaat, creëert er twee. (*)
(*) In goede verstandhouding, welteverstaan. 😉
LikeLike
*want
LikeLike
WOw dat zal ook wel weer wennen zijn hoor. Natuurlijk is het de weg, mijn zoon ging met zijn vader mee toen hij 21 was, ik miste hem wel vreselijk in het begin maar we kregen wel een nog meer volwassen relatie. We zagen elkaar wel minder maar de momenten die we wel samen waren en nu nog zijn zijn wel heel waardevol.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, het wordt anders. Nu zijn de contact momenten vaak kort. ‘goedemorgen mam ik moet gaan doei’ Dàn kom ik gewoon de hele dag ‘Te Gast’ haha🤣
LikeGeliked door 1 persoon
Ja dat had ik ook. En later werd het appen zo van mam een broodje Hema of zo of ik kome eten, was eigenlijk veel beter contact.
LikeGeliked door 1 persoon
Dubbel is dat. Uit loyaliteit zou hij willen blijven, maar het is gezond als ze op zichzelf gaan wonen. Hoop dat mijn zoon deze stap komend jaar ook kan nemen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ze zijn er klaar voor.
LikeLike
Doet met denken aan de Griekse filosoof (naam ben ik even kwijt) ‘Verandering is het enige constante…’ en dat is ook goed… en wat heb je een liefdevol blog geschreven Narda; dikke knuffel voor jullie xx
LikeGeliked door 2 people
Dank je wel!
LikeLike
The wind of Change, van de Scorpions is dan ook prachtig, en hoor ik in mijn hoofd! Jij gaat het zeker wel redden, emigreren doet hij toch niet denk ik, niet nu 😉
X
LikeGeliked door 1 persoon