En weer een maand verder…

-Zou het woord Prioriteit niet eigenlijk geschreven dienen te worden als prioritijd? Ik vroeg het me gewoon even af toen ik me afvroeg waarom ik eigenlijk zo weinigs schrijf de laatste tijd.-
Het komt in ieder geval niet omdat er niets gebeurd, integendeel.

Helaas niet alleen fijne dingen, maar ook trieste. Marga, de oma van neef is onlangs overleden. Ze was na de avond waarop neef zijn 21-ste verjaardag vierde door Joop (de broer van Ex) naar huis gebracht. Dinsdag vonden ze haar in de badkamer. Hersenbloeding. En zo zat Neef dus weer op de intensive care van het UMCG, deze keer niet zijn moeder maar zijn oma. Zijn oma waar hij een hele poos gewoond had toen zijn moeder een half jaar moest revalideren na een herseninfarct en zijn vader nog niet voor hem kon zorgen vanwege zijn langdurige opname in een afkickkliniek.
Zat ie weer.
In het crematorium.

Marga betekende voor hem een veilige haven. Rust, reinheid, regelmaat. Bij oma Marga mocht hij zijn kinderfeestje vieren.
Met taart.
Met vriendjes.
Je moeder verliezen en al je opa’s en oma’s binnen 3,5 jaar.
Hoe triest is dat.

Ik voelde me tekortschieten omdat ik niet naar de crematie ging. Ik had dan met ov 10 uur onderweg geweest. Kyl kon echt geen vrij krijgen vanwege het persdiner die dag, zul je net zien. (De Linda, het Parool, en missetHoreca kwamen langs, het restaurant heeft nl. een nieuwe chef en een nieuwe naam, vandaar). Vorige week Zaterdag (drie dagen na de uitvaart) zou ik toch al naar Groningen gaan. Neef begreep het gelukkig wel, maar toch, ik had ook voor Marga zelf en Joop, Ex en Sandra er willen zijn. Ze waren altijd ook zo betrokken en zichtbaar bij ons verdriet.

Maar goed, zaterdag was ik dus bij neef. Tot overmaat van ramp had hij de avond ervoor tijdens bokstraining ook nog zijn enkelbanden gescheurd. Ex was er ook, en met ons drietjes hebben we een paar uur op het balkon zitten praten. Ex heeft trouwens toch ook wat voor z’n kiezen gekregen hoor.
Zij zijn nu ook wees.
-Evenals Martijn en Fleur, de kinderen van mijn kroegbaas. Fijne vent was het. Vanaf mijn vijftiende, zestiende jaar kwamen we daar vaak. Sowieso op de zondagen na voetbal. Lekker sateetje eten, sport kijken, schaatsen volgen. En tijdens de EK van ‘88 hebben we daar geweldig mooie dingen meegemaakt.
Vlak voor ik incheckte op Schiphol kreeg ik een appje van Martijn. Ook bij de uitvaart van Gerard was ik dus niet aanwezig.-

‘Voor jou moet het helemaal erg zijn’ zei Ex lief. Is het natuurlijk ook, maar dat Kylian bijna geen familie heeft vind ik veel en veel erger. ‘Ik heb eerste kerstdag een dagdienst en op de tweede ga ik de nacht in. Kyl is dan dus alleen’, zei ik.
Deed me goed toen Ex zei dat Kyl meer dan welkom is bij hem en fam.
-Ziet u nou?-

Dezelfde avond ging ik met Martin naar Roué Verveer. Was heel erg leuk, hoewel het aan het einde behoorlijk gênant werd toen hij een boekje open deed over vrouwen van 50. Hilarisch, maar pijnlijk confronterend.
Hoe het in de toekomst met Martin en mij verder zal gaan? Ach, de tijd zal het leren. Voorlopig gaan we ieder ons weegs, de afstand is gewoon te groot. Bovendien zijn we allebei veel te druk met andere dingen, dus stel dát we al allebei toe waren aan een relatie dan nog zou de vraag zijn: hoe dan?
Maar wel willen we bevriend blijven. Samen naar Berlijn, samen af en toe eten. Waarom niet? Hoewel dat wat we samen hadden nog behoorlijk onschuldig was missen we elkaar (onze appjes) wel hoor. -Ach, we zijn niet dood en begraven toch-

Maar goed,er zijn voldoende andere dingen die mijn aandacht vragen. Werk, OR, de schrijfworkshop waar V en ik volgende week mee van start gaan, de loopbaancoaching in Alkmaar, het convenant waar weer gewoon fouten in stonden, en natuurlijk de bovenverdieping die echt gewoon af moest.

En dat laatste is echt meer dan gelukt. Kylian heeft nu echt een hele mooie kamer, en ook ik slaap inmiddels naar volle tevredenheid in mijn hokje. Voor het eerst in mijn leven zelfs een Ikeabed in elkaar gezet. Oké, half dan. Maar het was niet de eenvoudigste ook hoor. Kyl en ik kregen zowat een rolberoerte toen we erachter kwamen dat lattenbodem ook nog eens uit 235,543 schroefjes en latjes bestond. We hoefden ze alleen niet op maat te zagen zeg maar. Dat trokken we echt niet meer.
Rem heeft het klusje dus uiteindelijk afgemaakt, dat was wel heel erg lief van ‘m.

Kyl en ik zijn zaterdag trouwens ook nog even bij Rems moeder Lies in haar nieuwe appartement langs geweest. Het huis tegenover het Spant in Bussum is dus verkocht. Nu woont ze lekker dicht bij Ruud en Karla (in Blokker) ,de zus van Rem.

What else?
O ja, beneden ben ik ook een beetje aan het pimpen geweest. Het wordt nu echt meer en meer mijn eigen huisje. Heb tafeltjes gekocht en nieuwe verlichting. En alles zelf in elkaar geknutseld, leuk hoor! Ook de tuin ligt er weer meer dan redelijk bij. Heb vandaag drie uur lang gebuffeld. Hedera en rozen nog een beetje gesnoeid, onkruid weggehaald, geveegd. Morgen maak ik het af. Vijvertje moet nog en het gedeelte linksachter en voor de schuur.

Ik ga nu maar even in bad. Nageltjes doen en zo. Vanavond heb ik nl. een borrel in Amsterdam. Beetje nieuwe mensen leren kennen en zo, altijd leuk.
We moeten er zelf wat van maken nietwaar?

Fijn weekend!