10 januari 2014
Vier jaar alweer pap.
Ik vond je zo dapper.
Het afscheid dat je beneden van je kleinzoons nam moet een van de moeilijkste dingen in je leven zijn geweest.
De dood kent geen weg terug.
De dood is een enkele reis.
Van de dagen voorafgaand aan jouw dood zal mij de liefde tussen jou en mam het meest blijven bijstaan.
Een hand door haar haar.
Een vinger over haar wang.
Jullie afscheid boven op bed.
Alles getuigde van zoveel liefde tussen jullie.
Je was geen makkelijke man pap, maar ondanks dat hield mam zoveel van je, zo onvoorwaardelijk veel.
Uiteindelijk draait het toch ook allemaal om de liefde hé pap?!
Ja, ik mis je.
Jullie.
Maar ik ben wel blij dat jullie samen zijn.
En met Fenna en alle anderen.
Felle pijn en verdriet maakt meer en meer plaats voor berusting.
Hoe het verder gaat?
Met mij gaat het wel goed hoor pap.
Ben nu op de goede weg om mijn leven weer op de rails te zetten.
De wijn blijft tot de 25-ste onder de kurk, mijn sportkleding heb ik inmiddels uit de donkerste regionen van mijn kast opgediept en de afspraak bij de scheidingsadviseur is gemaakt.
Met Kyl gaat het ook goed. Vrijdag gaan Karin en ik proef dineren in ‘zijn’ restaurant. De echte opening is begin februari. Hij mag trouwens ook weer drie weken op het huis en de auto van M. passen in Vinkeveen, dus hij is in zijn hummetje.
Verder weinig nieuws.
De liefde staat t.n.o. in de vriezer geloof ik.
Ik brandt nu trouwens dat kaarsje met jouw naam erop van je wat mam en ik toen in de kerk kregen op Allerzielen.
Ik kan dat toch ook niet eeuwig blijven bewaren? Het papieren kruisje vatte net wel flink vlam, daar had je vast wat van gevonden;-)
Heb het weer keurig geblust hoor.
Tja pap, je kaarsje.
Julio Iglesias.
Gedachten.
Een brief.
Dichter bij dan dit kan ik je niet meer krijgen helaas.
Dag lieve pap.
Een hele dikke kus en knuffel voor jullie van mij.
Beaunino schrijft 
Plaats een reactie