Ik heb drie doopkaarsen op mijn kast liggen.
Bij het leeghalen van mijn ouderlijk huis vond ik ze in de oude televisiekast van ome Jan en tante Lenie die mijn vader op zolder had ingebouwd.
De kaarsen zitten in langwerpige doosjes. Op een ervan staat mijn naam en doopdatum in sierlijke letters geschreven.
De andere is van Zus weet ik, zo te zien heeft haar plechtigheid wat langer geduurd dan de mijne. Er zit een breukje in.
Van wie die derde kaars is weet ik niet precies.
Van mijn vader?
Of van mijn moeder?
Mijn intuïtie zegt me dat hij van mijn moeder is, maar misschien kunnen mijn tantes of ooms nog wel uitsluitsel geven. Het was in ieder geval wel een hele snelle bedoening geweest zo aan de kaars te zien.
Het is me altijd een gedoe met die kaarsen hoor mensen.
Mijn moeder en zus waren namelijk ook nogal van het ‘even een kaarsje branden’ in iedere kerk die ze binnen kwamen, dus uiteraard doe ik nu hetzelfde voor hen. Voelde me zo’n hebberd laatst in Barcelona toen ik maar liefst drie kaarsen uit het kistje pakte. Gelukkig hielp nicht Carolina een handje met het overeind houden van het hele spul, want ze waren zo dun dat ze de kopjes al snel in treurnis lieten hangen. Het was uiteindelijk een onbegonnen zaak.
Nicht probeerde er toen heel lief maar een positiefs eindje voor me aan te breien: ‘Kijk nou hoe mooi, ze slaan een brug naar elkaar’.
Maar goed, we hadden het over de doopkaarsen.
Neef, de zoon van Zus, zegt zo’n kaars niet zoveel, net zoals as in emaille hartjes, sieraden of urnen hem weinig zeggen.
‘Daar heb ik allemaal niets mee hoor.’
Dus nu ligt Zus haar kaars samen met de andere twee te verstoffen in zijn langwerpige kartonnen doosje op de kast achter het Delfts blauwe kaststel van mijn oma H.
En iedere keer als ik daar afstof (niet zo vaak hoor mensen, wees gerust) vraag ik me af wat ik ermee zal doen.
-We hadden hem natuurlijk op de crematie kunnen (moeten?) branden maar daar had ik even niet aan gedacht.-
Hoort dat wel zo?
Ik weet eigenlijk helemaal niet.
Weet u het misschien?
Misschien moet ik de kaars gewoon nu maar af en toe even laten branden, dat kan ook.
Op haar geboortedag (dat is op 1 november, Allerheiligen).
Op haar sterfdag 14 november.
Het is dan wel een heel speciaal
vlammetje natuurlijk.
Ik zou dat speciale vlammetje bijvoorbeeld ook heel goed even kunnen laten branden als Neef trouwt of later een kindje krijgt of zo.
Dat is misschien nog wel een veel beter idee.
En de kaars van pap / mam kan ik dan wel met Allerzielen branden toch?!
-Anders brandt die van Zus ook weer zo snel op. –
Kon ik het allemaal nog maar gewoon even aan ze vragen.
Dat zou de situatie er soms toch een stuk makkelijker op maken.
-U wilt niet weten met voor wat voor idiote vragen je jezelf geconfronteerd ziet als je hele familie het loodje heeft gelegd.-
‘Zoals jij denkt dat het moet, zo is het goed Nadda’.
Ach.
Misschien moet ik hem ook maar gewoon bewaren.
De vraag is alleen:
Voor wie dan?
Later worden die gewoon weggegooid. Beter er.nu nog van genieten. Rustig laten opbranden op een van de vele momenten dat je aan hen denkt…
LikeGeliked door 1 persoon
Helemaal mee eens. Niet opsparen voor later.
LikeGeliked door 1 persoon
Eigenlijk wist ik vaag over de doopkaars, maar dat kennen wij niet, dopen, dus is er ook geen doopkaars, dus dan ga ik even googelen en er zijn vele redenen lees ik al wanneer je de doopkaars aan kunt steken, wat ik vooral terug vindt, is met Pasen, paasnacht, het waarom is mij nog een raadsel.
Verder, bij de uitvaart inderdaad, maar ook huwelijk en nog wat andere gelegenheden, bijzondere momenten dus vooral, en is een intuïtie dingetje, kortom, wanneer het goed voelt 😉
het is en blijft lastig, ook ik had twee kaarsen, gemaakt nog door mijn opa en mijn dochter, overgrootvader, achterkleindochter dus… Ik was daar niet bij, maar die kaarsen heb ik bewaard en met hart en ziel beschermd, nu heeft dochter ze zelf, zij heeft ze in een raam gezet met veel zon, en ik lach, ze staan krom, ook al steekt zij ze ook niet aan… het is de herinnering die blijft en ooit, zal er wel een moment komen dat ze op zullen gaan.
X
LikeGeliked door 1 persoon
Wij vonden laatst ook de doopkaarsen van man en kinderen in exact dezelfde doosjes.
Volg je gevoel.
LikeGeliked door 2 people
Dàt heb ik er vergeten aan toevoegen. Inderdaad: volg gewoon je gevoel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb ook twee doopkaarsen liggen hier. Je geeft ze normaal aan de dopeling en die mag ze aansteken op belangrijke gebeurtenissen in zijn of haar leven. Verjaardag, huwelijk, maar ook sterven. Zie deze link http://www.fotokaarsen.nl/typen-kaarsen/doopkaars/
Maar ik wil ook vooral zeggen doe waar jij je goed bij voelt.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, ik ga het later even lezen.
LikeLike
In je stukje geef je zelf al antwoord op je vraag. Er je eigen ritueel van maken, dat is goed. Op sommige momenten vast moeilijk maar ook heel mooi! Lfs
LikeGeliked door 1 persoon
Als je iets bewaart, doe het dan voor jezelf of voor je kind. Zo redeneer ik. Ik kan vrij gemakkelijk dingen weggooien. Ik denk altijd: als ik dood ben, wil een ander het toch niet hebben. Wij hebben brand gehad in ons vorige huis. Waarschijnlijk heeft het daar mee te maken.
Je hoeft niet nu te beslissen. Dat kan over tien jaar ook nog…
Dikke kus ♥
LikeGeliked door 1 persoon
Zo is het ook. Ik kan het Kyl en Neef toch later ook niet aandoen om ze met al die spullen op te zadelen?
LikeLike
Ik zou daarin gewoon mijn gevoel volgen. Als het fijn voelt ze op 1 november alle drie een poosje te laten branden? Gewoon doen. volgens mij zijn daar geen regels voor, Wat ik wel weet is dat speciale kaarsen branden steun kunnen geven en volgens mij mag je ze daar ook best voor gebruiken.
LikeGeliked door 1 persoon
Een voor mij onbekend probleem, er zijn gewoon geen doopkaarsen maar ik weet zeker dat jij er iets moois mee gaat doen. Ik brand w;el vaak een kaarsje als ik in een kerk of kapel kom . het zijn altijd zulke sfeervolle gelegenheden om even stil te staan bij dierbare die er niet meer zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Een kaars moet branden zoals je een mooi servies moet je gebruiken.
Geniet er nu van, er een ritueel van maken lijkt me een goed idee.
LikeGeliked door 1 persoon
Een doopkaars is er om ‘het licht hoog te houden’, om de duistere momenten te verdrijven. Immers luidt het dat we bij ons doopsel het licht van Christus hebben ontvangen met de doopkaars als symbool.
Uiteraard heeft bovenstaande slechts een betekenis voor wie gelooft. Maar als zo’n kaars troost kan bieden op donkere momenten, is ze voor elkeen betekenisvol, niet?
LikeGeliked door 1 persoon
Je hebt helemaal gelijk!! Dank je.
LikeLike
Ik weet ook niet wat daar dan mee gedaan wordt gewoonlijk. Ik denk dat wanneer ik in jouw schoenen zou staan, ze zou branden wanneer ik daar behoefte aan heb. Je geeft aan dat het neef niet zoveel zegt, dus waarschijnlijk wanneer je de kaars van je zus voor hem laat liggen, hij bij hem later achter in de kast beland. Dan liever nu branden en daar misschien steun uit halen. Wat je ook beslist, het is goed wat je doet. Liefs
LikeGeliked door 1 persoon
Lastig, je kunt ze tenslotte maar één keer branden,
er komt vast een moment waarop je bedenkt dat je
dat wil doen en dan is het goed, dat weet ik zeker.
Liefs voor jou! X
LikeGeliked door 1 persoon