Gister stelde Rem voor om van het weekend te gaan varen. Het Guisveld in, u weet wel…
Ik weet het niet. Ik bedoel, het lijkt zo definitief.
Ik wil het gewoon nog niet doen, maar ik wil soms ook zo graag weer een nieuwe start maken.
Soms benauwd het me zo, al die brieven, foto’s en andere dingetjes van pap, mam en Zus om me heen. Twee kasten vol heb ik hier beneden. Boeken, brieven, noem maar op. En de salontafel (kist) ligt ook nog bomvol. En de logeerkamer. Plus de vliering.
En dan nog al die schilderijen en zo aan de wanden in onze slaapkamer en op de overloop.
Het benauwd me soms zo, maar weg doen kan ik het ook nog niet.
Ik zou zo graag weer een leeg fris huis hebben. Zonder al die dingen waar zoveel herinneringen aan kleven.
Gewoon, open en licht. Zonnig. Fris.
Ruimte om me heen.
Als ik ze morgen of zondag niet meeneem varen staan ze hier nog tot zeker maart.
Zouden ze dat wel gewild hebben?
‘ Zoals jij denkt dat het moet Nadda, zo is het goed’.
Ik weet het niet.
Echt niet.
Beaunino 