Over gedachten denken…

‘En wat doe je dan als je niet meer kunt slapen Narda?’
‘Dan denk ik na’.
‘En waar denk je dan zoal aan?’

Tja.
Bijvoorbeeld over het gesprek met de Poh GGZ dat ik vanmiddag weer heb:

Misschien moet ik namelijk nog even terugkomen op dat volle glas, maar dan meer in relatie tot draagkracht / draaglast.

– Ik moet iets met de draaglast verhogende factoren (de stressoren, het niet kunnen verwerken van de prikkels die voor mij ( op dit moment) teveel zijn en waar en waardoor het glas overloopt.

Het lijkt mij het handigst om
vier lijsten te maken.
Lijst 1:
stressoren privé waar ik iets aan kan veranderen.
Lijst 2:
stressoren privé waar ik niets aan kan veranderen.
Lijst 3:
stressoren werk waar ik iets aan kan veranderen.
Lijst 4: stressoren werk waar ik niets aan kan veranderen.

Verder heb ik geloof ik nieuwe coping strategieën nodig. Voor een heldere en beknopte uitleg zie: http://www.onyourmind.nl/copingstrategieen-hoe-ga-jij-met-stress-om/
Ik geloof dat alle strategieën in deze lijst mij wel bekend zijn, behalve de wat passieve;-))
Tussen deze strategieën kunnen we de volgende verdeling maken: Probleemgerichte coping, waarbij men het probleem probeert op te lossen. Dat ga ik dus doen door met de lijsten 1 en 3 aan de gang te gaan. Te beginnen bij advies bij bedrijfsarts en de Poh inwinnen hoe ik eea het beste kan gaan aanpakken.
Zelf denk ik hierbij aan
1: de kernkwadranten: Wat zijn mijn allergieën en waar liggen dus mijn uitdagingen?
2: Waar liggen nog mogelijkheden om geluidsprikkels te beperken/ (ontvluchten;)
3: Waar liggen nog mogelijkheden iets te verbeteren aan de dagelijkse irritatie factortjes als storingen van printers e.d.

Naast de probleem gerichte coping hebben we de emotiegerichte coping, waarbij men probeert de gevoelens die het probleem veroorzaakt te veranderen.
Heeft u weleens van het G- schema gehoord? (Gebeurtenis, Gedachten, Gevoel, Gedrag).
Heel kort door de bocht: door je gedachten over een gebeurtenis in positieve zin aan te passen zul je daar vervolgens een positiever gevoel door krijgen waardoor je er ook op een positievere wijze op zult reageren. Dit zijn gedachten die je helpen, ze maken je sterk, vrolijk, helpen je te focussen op de dingen die goed zijn en goed gaan en helpen je je doel te bereiken.
Naast helpende gedachten zijn er ook gedachten die je niet helpen je doel te bereiken, ze maken je zwakker, somber, richten zich op de dingen die niet goed zijn en fout gaan. Ze leveren onnodige extra stress op.
Ik was al bekend met het G-schema toen ik op mijn twintigste ‘Niet morgen maar nu’ las;-)
Ik kom straks nog even terug op dit schema.

Naast deze draaglast factoren vond ik op het www ook de volgende draagkracht verlágende factoren:

-persoonlijkheid (erfelijkheid, opvoeding)
-overtuigingen / waarden en normen. (*Ik denk dus ook ingebakken destructieve G-schema’s).
-emotionele intelligentie
(*geen IQ?)
-behoeften en verlangens
-geslacht
-levensfase
-gezondheid
(*noten van mezelf).

Ik wil dus nog even terug komen op het G- schema.
Waar ik volgens mij de fout in ben gegaan is dat ik dit schema een beetje te vaak heb gebruikt.
Niet alleen om destructieve gedachten om te zetten naar positieve, maar ook om ergernissen om proberen te buigen naar mildheid en daardoor verdraagzaamheid.
Ik heb dat misschien wel in mijn hoofd helemaal in de vingers, maar mijn lijf laat zich schijnbaar niet bedonderen.
-Da’s wel een puntje ook om met de Poh te bespreken-.

Enfin.
Ik ben dus weer gewoon terug bij de incongruentie van een paar blogjes terug:(
Mijn voorlopige conclusie:
Ik denk dat ik teveel in mijn hoofd heb gezeten, en meer naar mijn lichaamssignalen / onderbuikgevoel/ keel e.d. moet gaan luisteren. (Dat krijgt vroeger of later namelijk ook nog eens bijna altijd gelijk;-)

Dáár denk ik dan dus bijvoorbeeld aan lieve meneer de Poh.

Pfff…bekaf word ik ervan.

(U ook?)

Eerst maar eens roeien.