Op de camping had ik een hele goede vriendin, Linda. Hoe wij vriendinnen geworden waren heb ik hier al eens verteld. Lins had een oudere zuster (Astrid) en een hele leuke knappe broer (Alex) waar ik later nog het nodige over zal vertellen. Linda zat een beetje in hetzelfde schuitje als ik thuis, ik denk dat zij het nog wel moeilijker had.
We struinden wat af op de camping met z’n tweetjes. Waren we niet de gokkast aan het saboteren in de kantine, dan waren we wel aan het ‘kloten’ bij de ‘Witte tent’. Dit was soort circustent waar tijdens de zomervakantie een aantal ‘EO-ers’ verschillende activiteiten organiseerden voor kinderen in alle leeftijden. Om de Witte tent stonden hun eigen tentjes waarin ze sliepen en een gemeenschappelijke bungalowtent waarin een grote tafel stond en een boekenkast met bijbels en dergelijke. Lins en ik waren kind aan huis aan deze tafel. We gingen er gewoon bij zitten. Meestal zaten we gewoon te klieren. Maar nu denk ik dat we gewoon nieuwsgierig waren naar de gesprekken die zij voerden. Naar wat hen bezielde. We hebben er heel wat discussies gevoerd over het geloof.
Maar we waren niet alleen maar aan het klieren hoor. We hielpen ze ook met 888 pannenkoeken bakken voor de kleintjes, of dierengeluiden maken in het bos.
Ik kan me een EO-er goed herinneren. Ze heette Anja, en was politieagente in Wormer.
We zijn zelfs in de winter nog eens bij haar op bezoek geweest thuis.
Hoewel Linda en ik altijd samen waren, waren we ook veel met Debby en Monique, twee wereldwijze vriendinnen uit Amsterdam, die er veel ouder uitzagen dan de dertien, veertien jaar die ze waren. Deb had (ook al) een leuke oudere broer en dat feit alleen was natuurlijk al reden genoeg om ons met wat jonger gepeupel in te laten. Maar het waren ook gewoon leuke meiden.
Er was echter ook een meisje van onze leeftijd dat steeds achter ons aanliep. Ilse heette ze. Gek werden we ervan. Op een avond deden Lin en ik mee met de dropping. We baalden enorm dat we waren ingedeeld in het team van Ilse en haar vader, een hele vervelende vent, die we er in de loop van de dag meer en meer van verdachten dit zo bekonkeld techebben met onze vriend Snijders, de boswachter. We spraken dus met de jongens af dat we weg zouden lopen bij team Ilse en haar vader en naar strandtent X zouden gaan.
Dat viel natuurlijk niet mee, maar tegen ons toiletbezoek ‘achter dat bosje daar, even verderop’ kon de man natuurlijk niets inbrengen.
Liepen we dan, zonder eten, drinken, zaklantaarn. Het lukte ons na een poos toch om het strand te vinden. In een strandtent was er een feest gaande. We hadden hartstikke dorst. ‘Zullen we naar binnen?’
Linda had iets heel ontwapenends over zich, de meeste mensen vonden haar direct aardig. Al gauw deden we ons verhaal en kregen we drinken en lekkere hapjes aangeboden. We kwamen er achter dat we op een bruiloft op strand Wijk aan Zee aangespoeld waren. Het leek deze mensen maar het beste dat we er bleven tot het feest afgelopen was, en dan zouden ze ons wel een lift geven. Wij vonden dat natuurlijk best. De leut zat er al goed in daar, dus we hadden een bere-avond. Geen moment maakten we ons druk over Ilse en haar vader.
Eenmaal terug op de camping was iedereen al afgetaaid. Denk dat we rond vijven in Lin haar tent kropen. Later die dag bleek dat de hele camping in rep en roer was geweest. Lin en ik hielden het er op dat Ilse en haar vader niet meer op de plek stonden als waar we ze achter hadden gelaten. Sommige mensen vonden het maar schandalig. ‘Arme meiden, je zou zo’n vent toch?!’
Ja, we konden ook best bikkelhard zijn.
Op het wrede af soms zelfs…
Beaunino schrijft 
Plaats een reactie