Rijmen

Soms gaat het gewoon even nìet.
Nu bijvoorbeeld.
Vandaag.
Het is teveel.
De aanslagen in Parijs.
Zus haar sterfdag.
-en gewoon alles wat daar nog een keer bij komt-

Het lukt me gewoon niet om me af te sluiten, of te dempen.
Alles komt keihard bij me binnen.
Rauw.
Ongecensureerd.

Zo lach ik en kan ik met twee handen op mijn rug de hele wereld aan, en zo kan ik het gewoon niet opbrengen om de boodschappen te doen, of schoon te maken, en lig ik apathisch op de bank te vegeteren.
Het lijkt allemaal zo volstrekt zinloos soms.
Alles.
Waarom?
Waarom?

Ik lijk mijn gedachten maar niet te kunnen stoppen.
Het lijkt wel een flipperkast in mijn hoofd.
Steeds sneller, nog sneller.
En met steeds meer ballen in het spel.
Zo voelt het een beetje.

Parijs.
Sinterklaas.
Zus.

Ik kan het gewoon allemaal even niet meer rijmen vandaag.