Mensen in huis nemen die hulp nodig hebben. Wij hebben het gedaan.
En omdat er nu ook zoveel mensen zijn die een (tijdelijk) huis zoeken wil ik graag ons verhaal delen.
Niet om te adviseren. Want spijt hebben wij er niet van, maar moeilijk was het soms wel.
Ik schrijf het slechts om te informeren.
En gewoon, omdat alles nu weer een beetje bovenkomt.
Op een avond in augustus 2007 waren Rem en ik aan het biljarten toen er twee Portugezen bij ons kwamen kijken. We raakten aan de praat door mijn fabuleuze spel, en even later speelden we twee tegen twee.
We trakteerden de mannen op een pilsje en zij trakteerden er weer eentje terug. Maar toen Rem daarna weer een pilsje aanbood weigerden ze beleefd omdat ze geen geld hadden òns daarna weer een pilsje terug aan te bieden, zo begrepen we even later.
Het klikte gewoon goed, we hadden lol, en onze handen en voeten waren nog lang niet uitgesproken. Wij waren zeer geïnteresseerd wat deze mannen zover gebracht had om in Nederland te komen werken nu de grenzen waren open gesteld.
Om een lang verhaal kort te maken: Ik nodigde ze uit om bij ons thuis nog wat te komen drinken. En nee, Rem was daar heus niet erg blij mee, twee vreemden, zomaar uitnodigen.
Eenmaal thuis bij ons aan tafel hoorde ik dat Helder -ja, dat is een Portugese jongensnaam- een vriendin had, Vania, die beter Engels sprak dan hemzelf. Francesco (ofwel Chico) sprak niet meer dan vier woorden Engels, maar Rem en hij begrepen elkaar bijna woordeloos. Hele gesprekken hadden ze samen.
‘You tell Vania to come over. Please, you call Vania Helder’, zei ik terwijl ik op mijn telefoon wees. Dat ik mijn Engels aan het zijne aanpaste ging vanzelf.
Een half uurtje later schoof Vania aan. Ze vond het maar vreemd allemaal. Twee Nederlandse mensen die hen zomaar uitnodigde bij hen thuis. Wat waren we met haar van plan?
Ik wist haar een klein beetje gerust te stellen en even later vertelde ze mij dat ze haar dochtertje van vier jaar (Flavia) bij haar moeder in Portugal had achter gelaten om hier te komen werken. In Portugal was bijna geen werk te vinden en de salarissen waren bedroevend laag. Ze hoopte met Helder en Flavia ooit een bestaan in Nederland te kunnen opbouwen.
Ondertussen vertaalde Vania het een en ander van de mannen. Zo kwamen we er achter dat ze vlakbij ons met hun drieën in een driekamer flat woonden die hun werkgever aan hen (waarschijnlijk onder) verhuurde voor een idioot hoog bedrag.
Helder en Chico waren stukadoors. Meestal betrof dit werk viaducten en bruggen.
Het was een gezellige en interessante avond geworden.
Een week later, op zondagmorgen stonden Vania en Chico nogal bedremmeld bij ons op de stoep.
Vania vroeg ons of wij alsjeblieft een briefje voor haar wilde vertalen. In groene stift stond in het Nederlands geschreven dat zij voor zes uur vanavond de woning moesten verlaten.
‘Waar is Helder Vania?’ vroeg Rem.
Helder was afgelopen week met ernstige rugklachten opgenomen in het ziekenhuis. En omdat geen werk geen loon betekende kon Helder de huur niet meer betalen en moesten hij en Vania het appartement per direct verlaten.
Dat Helder zijn rugklachten werden veroorzaakt door de (volgens CAO) veel te zware zakken cement daar werd natuurlijk niet over gerept.
Chico was solidair met Vania en Helder en verloor hierdoor ook zijn baan en dus zijn kamer.
We vroegen Vania een afspraak te maken op neutraal terrein om met de baas te praten.
Dat kon toch zomaar niet?
Zo onmenselijk was toch niemand?
Nog dezelfde middag zouden zij op het terras bij het stationscafé
een en ander bespreken.
Dit is ook gebeurd. Maar terwijl Vania en Chico daar met hun baas spraken werden ondertussen al hun bezittingen door twee andere mannen gewoon op straat gegooid.
En daar kwamen ze natuurlijk pas achter toen ze na het (positieve) gesprek weer naar hun huis gingen.
Rond een uur of vijf stonden ze dus weer bij ons op de stoep.
Rem en ik namen Nino,onze Bordeauxdog -lulletje rozenwater-, mee om zelf eens te kijken bij de flat.
Beneden bij het balkon lagen allemaal losse kleren en koffers.
We belden de politie.
Het leek de gearriveerde politiemannen even later wijzer om nu even niets te doen.
Als je onderhuurt heb je ook geen poot om op te staan natuurlijk.
‘Kunnen ze eventueel een nachtje bij jullie blijven?’
Natuurlijk kon dat.
Alle kleding en eigendommen werden in de politiebusje gegooid en naar ons huis gebracht.
Vania kreeg een matras in Kylians kamer en voor Chico legde we een matras op de schuurzolder.
Zo was het dus begonnen.
Ons ‘Portugezen in Nederland’ avontuur.
Wordt vervolgd.
Dat werd vast meer dan één nachtje.
LikeGeliked door 3 people
Ik heb ook zo’n vermoeden… 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Het werden maanden;-)
LikeLike
Tja, ik had wellicht net hetzelfde gedaan. Wat een situatie zeg!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben benieuwd hoelang ze gebleven zijn. Hartstikke goed van jullie om jullie nek uit te steken!
lieve groet
LikeGeliked door 1 persoon
Ehh…7 maanden;-)
LikeLike
Wauw… Ben wel benieuwd hoelang ze blijven bij jullie
LikeGeliked door 1 persoon
Bleven hoor, het is alweer een tijdje terug gelukkig. Dit speelde in 2007 2008 allemaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hihi weet ik… Maar omdat ik het nu lees en het gevolg nog niet weet is het voor mij nog blijven. Hihi maar ik weet dat het 8 jaar terug was hoor
LikeGeliked door 1 persoon
Ben benieuwd of er nu Siriërs in jullie huis komenhuis komen.
Groetjes, Ria
LikeGeliked door 1 persoon
Nee. Nu is een ander aan de beurt.
LikeLike
Uitbuiting en huisjesmelkers, net als bij de A2 tunnel in M’tricht, bah. Ben benieuwd naar ’t vervolg.
LikeGeliked door 1 persoon
Juistum!
LikeLike
Ik ben heel erg benieuwd naar het vervolg, omdat ik er soms ook weleens misschien te makkelijk over kan denken, zo van, ik heb een kamer over en je kunt een ‘nachtje’ komen slapen, heb het nog nooit gedaan, maar soms denk ik het wel…. maar iets heeft mij naast de regels die ik moet volgen, tegen gehouden.
OT, mag ik je heel erg danken lieve schat, je weet wel waarom ❤
X
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Narda… Ben benieuwd naar het vervolg
LikeGeliked door 1 persoon
Ook benieuwd naar het vervolg! Ben de eerste om vrienden uit te nodigen om een weekendje te komen logeren. Maar langer? En mensen die je niet kent? Hm, daar sta ik eerlijk gezegd ook niet voor te springen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wij ook niet hoor!
LikeLike
Je stijgt weer een eind in mijn achting.
LikeGeliked door 1 persoon
Pfieeew!
LikeLike
Ik had vast ook die hulp geboden… wat een onmenselijk gedoe eigenlijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Behoorlijk Saar. Ja, had jij vast ook gedaan, zeker weten. X
LikeLike
Ik ben nieuwsgierig naar het vervolg.
LikeGeliked door 1 persoon
boeiend!
LikeGeliked door 1 persoon
Erg mieters van je.
Dit verhaal vraagt gewoon om een vervolg.
LikeLike
Ik ben erg benieuwd naar het vervolg! (en ik vind het een leuke actie moet ik zeggen. Ik hou wel van dit soort spontaniteit!). xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Ben benieuwd naar het vervolg, las de hint dat het 7 maanden werd.
Het zal vandaag de dag nog lastig worden met de vluchtelingen van nu. Buiten het feit dat men geen vluchtelingen in huis wil nemen is het ook niet altijd aan te raden. Er zitten waarschijnlijk veel getraumatiseerde mensen tussen, die kun je niet zomaar even bij iemand in huis laten verblijven.
Mijn moeder daarentegen nam wel van alles in huis, dat ging meestal goed maar is ook weleens fout gegaan. Maar ondanks dat heb ik er wel goede herinneringen aan.
Zelf heb ik nog nooit iemand in huis genomen. ik kom niet verder dan lifters meenemen waarbij iedereen me al voor gek verklaard.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is ook al heel dapper!
LikeLike
Herkenning!
Ooit een meisje uit Srilanka opgenomen in ons gezin.
Ging hartstikke goed
Heeft later ooit nog eens gebeld dat ze groot nieuws had en bij ons thuis wilde komen vertellen.
Nooit meer iets van vernomen?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zie een sneeuwbal aan komen rollen……
LikeGeliked door 1 persoon
Kom eraan hoor Riet, alles gaat oké, maar zo druk en zo vol in mijn hoofd.
LikeLike
Ik kom even bij je buurten…
Je hebt het druk natuurlijk en zoveel aan je hoofd.
Take care honey 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Komt goed schatje;-)
LikeLike
Ik denk dat wij hetzelfde hadden gedaan, al zijn het tot nu toe altijd nog bekenden geweest die we tijdelijk bed, bad en brood hebben voorzien :-). Dapper hoor, maar toch ook bijzonder hoe het universum werkt! Hoop verder dat het een beetje met je/jullie gaat xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je. Het gaat wel hoor. Gewoon doorroeien hè;-)
LikeLike
Wat een fantastische mensen zijn jullie toch; Zomaar jullie huis en hart openstellen voor mensen die jullie totaal niet kennen!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Gosto
LikeGeliked door 1 persoon
Is toch ook bij de beesten af zeg, hoe wij hier soms met medemensen om gaan!!! Jullie werden voor het blok gezet, en dan laat je mensen niet aan hun lot over, zou ik ook niet doen, maar inderdaad, meestal weet je dan niet van te voren waar je aan begint (7 maanden las ik )
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, klopt. Vettel binnenkort wel weer verder. Wat een jaar was dat.
LikeLike
Pingback: Portugezen in huis deel 2 | Beaunino
Pingback: Portugezen in huis, deel 3 | Beaunino
Pingback: Portugezen in huis, hoe het afliep | Beaunino
Pingback: Over het Een Vandaag Opiniepanel, Woningnet, ratten en rellen, my favorite Aussi, een opgeloste moord, en Jean from England.. | Beaunino