Met neef onder de Martinitoren.
N.B: dit betreft mijn interpretatie van het gesprek. Hopelijk heb ik het allemaal goed begrepen. Mijn emoties heb ik tijdens het schrijven van dit verslag, en tijdens het gesprek opzij gezet.
Stipt half elf gaat de deur open. ‘Mevrouw K?’
Hij noemt me bij mijn meisjesnaam, logisch, maar toch voelt het net alsof hij mijn zusje binnenroept.
‘Gaat u zitten’.
Op het bureau ligt een flinke stapel statussen in verschillende kleuren. Cardiologie, radiologie, neurologie, neurochirurgie en anesthesie, vermoed ik.
Ik laat het initiatief vooralsnog bij de dokter. Mijn vragen heb ik hem immers al eerder op zijn verzoek per mail gestuurd.
Na wat beleefde algemeenheden laat hij de CT scan zien van november 2007, een half jaar na haar grote infarct. Dan pas zie ik dat het beschadigde gedeelte in de linkerhersenhelft veel groter was dan ik altijd had gedacht: Donkergrijs, en donkerder-grijs. De rechterhelft is duidelijk veel lichter van kleur. Wel is hier een zwart plekje in te zien.
Ook de beide kamers verschillen van grote van elkaar.
‘In een normale situatie spiegelen de beide helften zich’.
Met weer een andere foto laat hij het aneurysma zien.
7mm in 2007, en op de foto van 2013 is het bijna 1 cm.
‘Kijk, hier ziet u dat het aneurysma een dikke nek heeft’. Wat hij bedoelt is dat de radioloog het ‘ballonnetje’ misschien via de liesslagader leuk kan opvullen, maar dat het risico dat het eruit zou ‘vallen’ en er daardoor een infarct zou kunnen optreden te groot was.
Er zou dus een soort klemmetje aan het begin van die uitstulping moeten komen om dat voor te zijn, zo legt hij uit. En daar zat hem nou net het probleem want mijn zus had een nikkelallergie. Voordat de radiologen, en neurochirurgen het erover eens waren dat het risico op nog een infarct vanwege deze allergie te groot was, waren ze natuurlijk wel weer een tijd verder.
E.e.a. is zelfs op een congres besproken.
Vorig jaar was uiteindelijk besloten dat ze dmv een luikje in haar hoofd het aneurysma zouden gaan opereren. Aan de buitenzijde van de ‘nek’ van het aneurysma zou dan een clipje geplaatst worden.
In februari 2014 gingen de nodige onderzoeken hiervoor van start.
Ze moest natuurlijk weer naar de anesthesist, maar omdat ze een slecht hart had moest ze ook een hele dag voor onderzoeken van haar hart.
Dan laat de neurochirurg twee brieven zien die verstuurd zijn. Het eerste verzoek te komen voor opname is 30 mei 2014 verzonden. Het tweede in augustus.
Dat deze brieven misschien nooit zijn aangekomen lijkt me sterk Ik vermoed -nee, ik wist!- dat ze gewoon hartstikke bang was.
Daarna is ze wel weer op een afspraak verschenen.
Ze wilde zich ècht wel laten opereren.
Omdat er inmiddels te lange tijd verstreken was tussen de laatste onderzoeken van de anesthesist en de cardioloog moesten deze onderzoeken weer van voren af beginnen. Dus weer een dagopname cardiologie.
Mijn zus had namelijk hartfalen.
Het kan zijn dat dit ook haar infarct in 2007 heeft veroorzaakt.
Wat het precies is, begrijp ik niet helemáál, maar wat ik wel begrijp is dat 1 kamer van haar hart niet goed kon pompen. Ik vertel de chirurg dat ik twee jaar geleden een neef van mijn leeftijd heb verloren aan een hartstilstand en dat een acht jaar jonger neefje van me vorig jaar een harttransplantatie heeft ondergaan.’Is dat nog iets waar ik mezelf op moet laten onderzoeken?’
Dat lijkt hem een goed idee.
Hij schrijft het even voor me op.
Voor neef lijkt het hem zeker (nog?) niet nodig.
Wat betreft de erfelijkheid van het aneurysma, hij vermoedt van niet. Hoewel, als ik vertel dat één van mijn opa’s op zijn tweeënvijftigste (wie weet het precies nichtjes?) aan een hersenbloeding is overleden, sluit hij dat ook niet helemaal uit geloof ik. De oorzaak van haar infarct lag hoogstwaarschijnlijk bij haar hartfalen.
Het kán zijn dat haar hersenen al eerder schade hiervan hadden ondervonden.
Na twee uur zijn bijna al onze vragen beantwoord.
Bíjna ja.
Want waarom ze dat ruitje in haar voorhoofd had is ook hem een raadsel.
‘Weet u het zeker?’
Hij legt uit hoe ze de drains plaatsen. Die gaan via twee geboorde gaatjes in haar schedel naar binnen. Dat wordt van te voren exact uitgemeten.
Dit was een ruitje.
Ik ben niet gek!
Pal op haar voorhoofd.
Van ongeveer 4 bij 4 cm.
Ik moest het shawltje tot net boven haar wenkbrauwen leggen zodat je het niet zou zien.
-Esther heeft het ook gezien.
Esther, van Memento Mori, toen we haar samen opmaakten.-
‘Was het geen oud bloed?
Zaten er blauwe hechtingen in?’
We kwamen er niet uit.
Hij gaat het de arts-assistent vragen die haar heeft geopereerd. Er was inderdaad geen supervisor op de ok aanwezig, maar dat was ook niet meer nodig.
Toen waren de vragen op.
Ik ben blij dat ik geweest ben.
Ook voor neef.
Ik heb er een heel goed gevoel aan over gehouden.
Behalve aan dat ruitje dan.
-Wordt vervolgd-
We mogen altijd bellen als we later meer vragen hebben.
Ook mag neef later eventueel de statussen inzien, mocht hij daar behoefte aan hebben.
Na afloop lekker vlak bij de Grote Markt ge-hij-tiet, en nu weer fijn naar huis.
Mam halen.
Een snelle boodschap doen.
En een borrel;-D
Lijkt me een heftige dag. Xx
LikeGeliked door 1 persoon
Ben ook af.
LikeLike
Een geruststelling dat je nu zoveel vragen van je af kan zetten.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een situatie, raak er nog maar aan uit.
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig heb je flink wat antwoorden gekregen, op het ruitje na. Ik hoop dat je het hiermee een plekje kan geven en kan rouwen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het geeft troost te weten dat haar gedrag voort kwam door haar ziekte. Ik mis de zus zoals ze vroeger was verschrikkelijk. Maar dat doe ik al twintig jaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Als je haar al twintig jaar mist dan zal dat niet van de ene op de andere dag veranderen. De aanwezigheid van die “andere” zus zal daarbij ook niet geholpen hebben.
Sterkte met het een plekje geven.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed dat ze de tijd nemen om het allemaal uit te leggen. Niet dat je zoiets ooit kan begrijpen, denk ik. Ik heb ook nog een vraagje: wat is ge-hij-tiet?
LikeLike
Langzaam laten bezinken lijkt me. Heftig hoor! Fijn dat je het zo ‘van je af’ kunt schrijven!
LikeGeliked door 1 persoon
Ook bij jou een vol hoofd zo denk ik, om andere maar zeer logische redenen. Laat het inderdaad allemaal maar bezinken. Goed dat het gevoel over het gesprek goed was.
LikeGeliked door 1 persoon
die borrel heb je wellicht goed kunnen gebruiken…!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat het een verhelderend gesprek was, maar ik kan me voorstellen ook wel heel confronterend, en feiten die emoties oproepen, want stel ……….. Trouwens, mijn vader heeft inderdaad ook door hartfalen een herseninfarct gehad, hoe het werkt weet ik ook niet, maar het kan dus zeker.
En opeens realiseer ik me wat ook nikkelallergie dus kan doen, iets wat ik ook in heel heftig heb …… brrrrrr, maar niet te hard aan denken.
LikeGeliked door 1 persoon
Nééj!
LikeLike
Goed zo. Dat je blij bent dat je gweest bent. Fijn. X
LikeGeliked door 1 persoon
Jemig meis, wat zal jij moe zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, best wel.
LikeLike
Wat goed dat die dokter zo open stond voor dit gesprek en dat er voor jullie zoveel duidelijk is geworden! Jullie zullen nu wel moe zijn. Ik hoop dat het voor jullie makkelijker is om het nu een plaatsje te geven!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan me voorstellen dat je nu toe bent aan even rust na zo’n gesprek.
Love As Alwyas
di Mario
LikeGeliked door 1 persoon
Zal zeer confronterend zijn geweest, en allicht gewoon een bevestiging van wat je al wist of vreesde. Laat alles nu wat bekomen, je bent er echt aan toe
LikeGeliked door 1 persoon
Een arts met hart voor de zaak, dat is duidelijk…
Sterkte met het verwerken, beslissingen nemen etc. Het is allemaal niet niets wat je zus is overkomen…
LikeGeliked door 1 persoon
Pffff heavy, maar ik denk dat het krijgen van antwoorden toch wel heel erg fijn was Xxx
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker!
LikeGeliked door 1 persoon
Dat zal zeker een enerverende dag zijn geweest lieve Narda! Heftig om dit allemaal te moeten aanhoren, maar als je de antwoorden hebt gekregen die je zocht kun je hopelijk weer verder. Eerst rouwen en daarna weer door met je leven. Moet een vreselijke tijd zijn geweest! Sterkte meissie! XXX
LikeLike
Die Borrel is echt verdiend, heel veel sterkte met alles, maar wel fijn dat er een gedeelte uitgelegd is.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb aan je gedacht. Dan zat je voor mijn gevoel toch niet helemaal alleen in de trein.
Super fijn dat je op bijna alle vragen een duidelijk antwoord heb gekregen.
Heftig dagje.
LikeGeliked door 1 persoon
Pffff, wat een dag. Maar wel erg goed dat je het gedaan hebt, ook voor jouw gemoedsrust. Dat ruitje, dat zou me ook intrigeren…
LikeGeliked door 1 persoon
Wat fijn dat het gesprek veel van je onzekerheden heeft kunnen wegnemen!
Je krijgt Fenna er niet mee terug maar kunt er misschien nu meer vrede mee hebben en écht geloven dat het voor háár in ieder geval nog veel meer ellende heeft voorkomen dat ze geen artsen meer nodig heeft.Geen angst en geen nare behandelingen meer die vrijwel zeker meer problemen veroorzaakt zouden hebben.
Die borrel heb je dik verdiend, ja hoor mag best ook vandáág nog een kleintje;-)
LikeGeliked door 1 persoon
Doe ik;-))
LikeLike
Pingback: Gesprek met een medium | Beaunino