Het is even rustig op mijn blog.
Druk, met werk.
Piekeren.
Mam.
Zorgen voor,
en zorgen òm.
Ik ben ontzettend licht ontvlambaar de laatste tijd.
De hele wereld heeft het fout, en doet op het moment enorm zijn best mij het leven zuur te maken.
Zo voelt het, maar zo is het natuurlijk niet.
Hoewel?
Een kind dat steeds door blijft drammen over alles en nog wat.
Een moeder die nog steeds meer rookt in ons huis dan me lief is en we afgesproken hebben.
Roosterperikelen op het werk.
Remco die ook niet helemaal top in zijn vel zit.
Die de bessensap vergeet, Brinta koopt in plaats van havermout en de hutspot vergeet.
It is all far to much!
Ja, er wordt dus wat af gemopperd de laatste weken in huize ‘Gelukkige vondst’
Het wordt gewoon tijd voor de lente denk ik.
Een nieuw begin.
Of liever:
Een eind aan al het gezeur en gedoe.
Plaats een reactie