Start to Run les 1.1

Je raadt nooit wat ik vanmorgen heb gedaan.
-Nou ja, eigenlijk heb ik het al verklapt in de titel natuurlijk-.
Ik heb vanmorgen mijn stoute loopschoenen maar weer eens aangetrokken.
Kreeg er ineens weer zo’n zin in.
Zou ik het gewoon eens gaan proberen?
Heel langzaam.
Heel voorzichtig.
Als ik nou eens gewoon alle lesjes drie keer herhaal voordat ik doorga met de volgende training?
Dus 1.1 de eerste keer les 1, 1.2 de tweede keer les 1 enz.

Dan loop ik niet in zes weken 3km zonder te stoppen, maar in 18 weken.
Ja, dat is traag.
Heel traag.

Maar wat wil ik?
Wat kan ik?
Met welk doel wil ik lopen?
Vijf km dik onder de dertig minuten gaat het nooit meer worden.
En dat hoeft ook helemaal niet.
Dat is ook helemaal niet goed voor mijn gewrichten (ik heb poly artrose).
Hardlopen is dus eigenlijk helemaal niet zo heel goed voor mij, fietsen of zwemmen (O, gruwel) is beter, maar het màg wel van de reumatoloog.
En ik vind het gewoon zo lekker.
Ik mis het zo ontzettend.
Het doet zoveel goed voor mijn geest.

Maar goed.
Vanmorgen dus mijn loopschoenen weer eens aangesjord en daar ging ik hoor in Kyl zijn kei-fijne ‘Superdry’ jasje. (Merkte hij toch niets van, hij lag nog op 1 flapoor).
Het schema?
5 minuten wandelen
1 minuut dribbelen
3 minuten wandelen
1minuut dribbelen
3 minuten wandelen
2 minuten dribbelen
en daarna het schema nogmaals herhalen.

Gek toch, hoe je je grenzen gaat verleggen als je lichaam je door wat dan ook in de steek heeft gelaten.
Dat ik dit nu vandaag weer zou kunnen volbrengen, daar heb ik heel lang
niet van durven dromen.
En daar ben ik heel, nee HÉÉL dankbaar voor.