Wat was de vraag?

Oudejaarsdag ging verder gezapig voorbij.
Ik bakte wat flappen en fikste wat eieren die we om half zes bij mam gingen oppeuzelen.
Rem ging gezellig de verstopte afvoer van mam proberen te ontstoppen terwijl ik -just to make sure!- even snel een foto maakte van de juiste kerststalopstelling#Dat je het de volgende keer even terug kunt zoeken Rem: Kijk, zo heurt het nou!

Half negen keken we thuis naar Guido Weijers. Persoonlijk waardeerden wij zijn optreden meer dan dat van Youp, waar we even later weer naar keken.
De rode draad was hetzelfde.
Voorspelbaar.
Wat ik allerminst negatief bedoel.
Hoewel de boodschap dat natuurlijk weer wel was.
Nou ja, je begrijpt me wel.

De katten waren natuurlijk bloedje nerveus. De kippen zaten al de hele dag zo’n beetje op of onder stok.
-Ben er een beetje flauw van dat de buurman al vanaf een uur of elf ’s morgens zijn kleinzoon van vijf leerde rotjes af te steken.-

Nou ja, ik kan het allemaal niet mooier maken dan het was: We lagen gewoon rond enen al in bed.
Saai hè?!
Ik was er gewoon klaar mee.
Rem ook geloof ik.
-Of met mij, dat kan ook hoor.
Echt gezellig was ik niet.
Kon nog net de neiging onderdrukken om op FB te vragen of iemand dat vuurwerk nou eindelijk eens af kon zetten.
Ik bedoel maar-.

Vandaag dus wel weer vroeg uit de veren.
Eerst maar eens een quote voor mijn vrienden
op het FB gesmeten – mijn FB vrienden zijn namelijk over het algemeen dol op quotes van anderen;-)

Afbeelding dus van internet!

Daarna maar weer naar mam, deze keer met de trekveer -ja, die schijnen we te bezitten. De schuur van Malle Pietje is echt niets vergeleken met die van ons- want de verstopping zat behoorlijk diep. Aan de andere kant van de straat als je het mij vraagt.
Ik zat nog maar net achter de koffie of ik kreeg een apje van Linda van de thuiszorg. Na haar man (oktober) is nu ook haar broer van 52 overleden aan een hartstilstand vannacht.
Wat een vreselijk nieuws.
Lieve hemel, houdt het dan nooit op voor sommige mensen?
Hoeveel kan een mens dragen?
Waarom zij?
Waarom háár moeder die nu al haar derde kind verliest?
Ik weet niet wat ik haar zeggen kan.
Mam en Rem ook niet.
Sterkte?
Stèrkte??

Nadat we afscheid hebben genomen van mam rijden we naar het strand, de zee.

Ja.
Rem heeft een beetje last van tunnelvisie.
Ik meer van ongecontroleerde bewegingen, hier probeer ik zo’n beetje de dag te plukken.

Met een thee / cappuccino en een lekkere pannini kijken we naar spelende honden, kite surfers en andere durfallen.

Vanachter onze drankjes kijken we naar de nieuwjaarsduikers.
Het is reuze gezellig.
Maar om kwart voor vier wordt het wel weer tijd om lekker naar huis te waaien.

Hé, jij daar!

Ja, dat is beter!

Doe jij ook eens gezellig!

Kom, snel naar huis, kaarsjes aan, wijntje drinken en boontjes eten.
En let’s play some darts dan, later on!

GELUKKIG NIEUWJAAR!