Pleisters op de wonden. Met een zilveren randje.

Zeiknat kom ik aan bij mam.
‘Dat wordt niets met fietsen straks hoor’, stel ik haar maar vast gerust. We zouden even naar de begraafplaats fietsen, zij op de mijne en ik op de hare. Gewoon even kijken of het op mijn lichte fiets in de eerste versnelling nog wel zou gaan.

‘Koffie?’
Terwijl ik de boodschappentas uitpak en haar medicijnen opruim zet mam een bakkie.
‘Heb je nog aan die pleisters gedacht?’
Dat heb ik zowaar.

Als we zitten kijkt mam me trots aan.
‘Nou, ik heb het haar gezegd hoor!’
Ik schiet in de lach om haar voldane blik.
‘Wat mam?’
Even later verteld ze hoe het ook haar uiteindelijk in het verkeerde keelgat was geschoten toen zus haar bed om vier uur nog niet wilde uitkomen om even boodschappen voor haar te doen. ‘Moet ik dan echt je zusje vragen om hier heen te komen?’
‘Ik ben moe ja!’, had zus woedend vanuit haar bed geschreeuwd.

‘Ik werd toen ZOOO boos Nar!’
Weer schiet ik in de lach.
Mijn moeder en boos.
‘Uiteindelijk heeft je zus niet alleen de boodschappen gedaan, maar ook nog in de tuin gewerkt en gekookt’.
‘Mooi zo mam’.
Samen gniffelen we een beetje.
En toch was het wel een fijne vakantie besluiten we unaniem.
Ondanks de vele spanningen.

‘O ja, en ze heeft een pakketje voor je achter gelaten’.
Ik pak het open.
Het zijn twee t- shirts van de Zeem(-an!).
Het is geen fijne stof.
1 zelfs in cyclaamroze.
Jek.
Er zitten ook twee lange veren in van 1,35 per stuk.
‘Wat moet ik daar nou mee, ik ben klukluk niet. Wil jij ze mam?’
‘Denk je dat ik daarmee in mijn haar ga lopen?’
‘Anders pakken we ze wel voor haar in met kerst of zo’.
Mam vindt dat een best plan.

‘Wil je die pleister nog even op mijn teentje plakken voor je gaat?’
Mam heeft al de hele vakantie last van een likdoorn op haar linkervoet.
-en dat ik daar natuurlijk iedere dag wel een keer of vijf per ongeluk op stond, cq tegenaan stootte maakte de zaak er natuurlijk niet veel beter op-
Natuurlijk heb ik de verkeerde pleisters gekocht.
Ze zijn behoorlijk op de groei zeg maar.
Na wat knip- en plakwerk zit hij om de likdoorn heen.
‘Je moest ook niet deze kopen, ik moet gewone likdoorn pleisters hebben’.
Weet ik veel.
Ik heb in mijn leven nog nooit een likdoorn gezien.
Laat staan likdoornpleisters.
‘Kyl komt morgen toch je gras maaien, zal ik vragen of hij andere haalt?’
Ik heb totaal geen zin om nog een keer naar de drogist te gaan.
‘Nou, na al dat getrap van jou afgelopen week kan dat ene dagje er ook nog wel bij’, lacht mam.

Op de terugweg schiet ik even binnen bij de In-tercity. Het licht gele t-shirt hebben ze gelukkig nog.
Het lichtblauwe niet.
Wel een mouwloos lichtblauw hemdje, afgezet met kraaltjes.
Veel mooier eigenlijk, met dat zilveren randje.

Thuis maak ik er een foto van voor zus, en stuur het in een sms.
‘Die twee shirts van de Zeem mag je dan zelf houden hoor!
Vond je de foto’s nog leuk?
x-jzusje’