Het was me weer een weekje wel.
Voor Rem stond de week meer in het teken van de laatste administratieve rompslomp klusjes.
Laten we hem even snel doornemen.
De week.
Maandag hebben we eindelijk de as-urn van mijn vader bijgezet in de zuil, maar dat had ik al verteld geloof ik.
Dinsdag coachingdag.
Erg ehh…verhelderend?!?
Leerzaam sowieso!
Woensdag en donderdag avonddiensten.
Mijn leidinggevende (die van de hartjes) kwam nog even naar me toe om te vragen hoe het eigenlijk met me gaat, hoe het nu met Kyl gaat, hoe ik de coachingdag ervaren had, wat de reden was waarom ik -net als de andere helft van mijn collega’s overigens- mijn witte uniformblouse niet aan had.
Zo’n week.
Alle belastingaangiften zijn vandaag eindelijk de deur uit, en de vakantie is betaald.
Yee-ha!
Vrijdag
Nadat ik gemasseerd ben door de fysio en voor de eerste keer gebruik heb gemaakt van de sportzaal, doe ik snel wat boodschappen en race ik naar huis.
Rem is bezig met onze slimme meter in de kast.
We zijn overgestapt op een ander energiebedrijf geloof ik.
En nu schijnt er aan die eerste versie ‘slimme meter’ eigenlijk een klein steekje los te zitten.
Hebben wij weer.
Vanachter mijn muur van voorraadje plastic zakken verteld hij dat hij zojuist de auto van pap heeft verkocht. ‘Hij is net weg’.
Paps auto.
Weg.
Zonder afscheid.
Ik heb geen tijd om er lang bij stil te staan, over een half uurtje komt een van mijn vele -sorry, ik heb ze nog steeds niet geteld- nichten langs voor een bakkie en een rosé-tje.
Uiteraard.
Je bent familie of je bent het niet.
Hoewel ik ook weer nichten heb die juist een aversie tegen alcohol hebben.
Melkboergevalletjes ben ik bang.
Het is erg gezellig. 18 mei zien we elkaar alweer op de familiedag.
Zaterdag.
Rem komt de nachtdiensten uit.
O. Dat had ik nog niet verteld hè? Hij heeft ook de hele week gewerkt van 20.00 tot ie klaar was. Dat kan 10.00 zijn, maar vandaag was hij vroeg klaar.
Om tien uur staat hij alweer te trappelen.
‘Ik ga de boot en de veranda schoonmaken’.
Om half een ben ik alweer bij de bieb geweest en liggen de boodschappen in de koelkast zodat ik nog even lekker een uurtje kan lezen voor ik mam thuis op pik.
Nadat we samen de boodschapjes hebben gehaald gaan we namelijk even bij mijn tante op bezoek. Het is het jongste zusje van mam waarvan sinds twee maanden bekend is dat ze ook ernstig ziek is.
Alvleesklierkanker.
Ik bedoel maar.
Ondanks dat er natuurlijk over het ziek zijn wordt gesproken is het ook gewoon gezellig.
Met een rosé tje voor ons, een biertje voor Ton en wit wijntje voor mam.
Je bent familie of je bent het niet.
Zoals ik al zei.
Thuis is de cabriokap van de boot weer gewoon zwart in plaats van groen en ook de veranda ruikt weer fris en fruitig hoewel een likje verf geen kwaad zou kunnen. Kyl heeft lekker geholpen.
Morgen wil hij gaan varen met wat vrienden. Leuk.
‘Moet je kijken mam, je stoeltjes zijn helemaal beschimmeld’. Hij heeft gelijk.
Getsie.
En ik wilde ze nog wel meenemen naar Frankrijk, samen met mijn rood-witgeblokte tafelkleedje waarvan nog net een stukje uit de kliko piept.
‘Misschien moeten we toch maar eens naar een loungesetje kijken Rem’.
Hij is het er nog niet helemaal mee eens. ‘Laten we nou eerst maar eens spullen wegdoen voordat we nieuwe kopen’.
Om negen uur gaan we al slapen. Zo’n week waarin Rem maar een uur of vier, vijf slaapt per dag hakt er uiteindelijk natuurlijk wel in.
En nu is het zondag.
Wat zeg ik? ZON;-Dag!!
En nog zo lekker vroeg.
O nee.
Da’s nou weer jammer.
Ik zeg koffie, tuin, lezen, wat plantjes van nicht in de bakken doen. En dan vanmiddag met mam even naar de begraafplaats. En dan gezellig hier een borreltje doen en eten.
Zou trouwens ook best wel even een klein stukje op de motor willen toeren.
Even naar Purmerend of zo.
Voor de lunch.
Je kan zo’n week maar beter een beetje goed afsluiten.
Eerst de kapitein maar eens wekken.
Fijne dag!
Beaunino 