Feest!

’10 mg keer oxicodon
2 x per dag
Evt. Oxinorm
Naar behoefte
Maar niet meer dan 4x daags’

Zei de huisarts.

Gistermorgen belde pap.
Buikpijn.
Erge buikpijn.
Bij de huisartsenpost hadden ze niet opgenomen.
Zei hij.

Ze namen direct op.
Met pap aan mijn rechteroor
en de assistente aan mijn linker
kwamen we tot de conclusie
dat de dokter maar beter meteen even langs moest komen.
En ik ook.

Rem en Kyl waren zojuist al vertrokken met de auto.
Wit kenteken plaatje
een aanhanger
en daarna de scooter halen.
Dus sprong klom ik op mijn fiets
in mijn korte broek
en kwam zeiknat bij mijn ouders aan.
Mijn haar krullend van de regen.

Ik keek naar pap.
Misschien moesten we maar even een tasje pakken.
De onderbroeken lagen keurig opgevouwen in de kast.
‘Mam, waarschijnlijk hoeft hij niet naar het ziekenhuis hoor.
Maar het is toch altijd handig?
Zo’n tasje dat klaar staat’.
Met trillende handen stopte ze zijn tandenborstel in het zijvakje.

Zijn pyamabroek had hij nog aan.
Dat zei nogal wat.
Leesbril.
Medicatielijst.
Wat nog meer?
Wat nog meer?

Ik sla mijn arm even om hem heen.
Een onderdrukte snik.
Die hij nooit had laten horen
met mam in de kamer.
‘Je moet een droog shirt aan.
Je wordt nog ziek zo’.

Daar waren de dokter en zijn hulpje.
-Tip: De dokter is altijd degene
waarvan je denkt dat het de assistente is!-

Ik hielp de dokter er even een touw aan vastknopen.

Mam zat eerst nog boven
in de make-over
Of zo.
Ze houdt niet zo van dokters
die vrouw zijn
maar kwam toch sneller dan ik had verwacht.

Mijn vader had hele hippe onderbroeken.
Zag ik.
En pijn.
Dokter klopte en kneedde
pap op de bank
kromp ineen
En ik kromp solidair een beetje mee
met mam.

‘Heeft u al wat voor de pijn?’
Ik praatte de dokter voorzichtig richting de Oxi- familie waarvan ‘apotheek Narda’ nog wel een voorraad van in het schap had staan.
Ho! Mijn diclofenac had ik zelf nodig
en ik had geen zin om naar Zaandam te gaan met de auto van pap.
Of mijn fiets.
Ze vond het een strak plan.
Geloof ik.
En schreef toch ook even een recept
Voor -j’e weet maar nooit!’-
Ja, de muizen zouden ze opgevroten hebben.

Weer heen en weer weer.
Mijn fietskilometertjes had ik dan toch maar weer mooi gemaakt.
Datdanweerwel!

Nu even goed leesbaar op de doosjes schrijven
‘OxiCODON 2 per dag, NIET MEER!’
‘OxiNORM mag 4 per dag, als je veel pijn hebt’

‘Wat een klein rotpilletje’
‘Neem er nu ook maar 1 van deze’.

We spreken af dat ik rond enen bel.
Ik stuur mijn nichten en neven een bericht
dat zij door zullen geven aan hun ouders.
Giet it oan?

It giet oan!
Half twee haalt Rem pap op.
Zijn ogen staan lodderig.
Zijn gezicht ziet bleek
Rem helpt hem uitstappen.
De pijn is een beetje weg.

Dan komt de visite
Een huis vol
zussen
broers
schoonzusters
zwagers
Allemaal voor pap
en een beetje voor mam
die zo zichtbaar geniet
van haar sherry’tje
buiten

Het is feest.
Groot feest.
Pap hoeft maar 1 keer 20 minuten naar boven.
Het wordt geen vier uur
maar zelfs vijf uur!
Wat een feest, wat een feest!

De soep was nog niet op smaak gebracht.
De vloer was niet gedweild.
De wc niet smetteloos schoon, en de glazen niet gepoetst.

Maar jongens, jongens, wat een FEEST!